DSCN2532

155

Public relalions w systemie zarządzania Policji

iiiii do wszystkich szczebli struktury organizacyjnej Policji. Kryteria te - w zależności od przyjętych założeń - nie uwzględniały głosu opinii publicznej lub uwzględniały go w ograniczonym zakresie¹⁶.

Również dzisiaj mniemania opinii publicznej o pracy Policji mają niewielkie znaczenie dla oceny zarządzających jednostkami tej organizacji. Społeczne po- \ trzeby nie są tymczasem uniwersalne. W zależności od specyfiki danego regio- < nu mogą się one znacznie różnić. W jednym miejscu społeczność oczekuje przeciwdziałania wybrykom chuligańskim, w innych zaś konsekwentnego ści- ! gania złodziei kieszonkowych. Centralizowanie systemu kontroli podobnie ] jak centralizowanie systemu społecznych badań może znacząco zafałszować wiedzę o oczekiwaniach klientów Policji, szczególnie na poziomie lokalnym. Oczekiwania te dotyczą nie tylko problemów, które Policja ma rozwiązywać, lecz także stosowanych przez nią metod postępowania z obywatelami - stylu pracy funkcjonariuszy. Znajomość tych oczekiwań to również ważna wiedza, której zbywa aktualnym kierownikom Policji    _/

W Policji od dawna rywalizują ze sobą dwie opcje, mówiące q osiągnięciu sukcesu przez Policję. Pierwsza, jako dominującew działaniach Policji, uznaje rigraruczenleprzestępczości metodami śledczymi i dochodzeniowymi. Jej zwolennicy w dążeniu do sukcesu domagają się prawnego rygoryzmu, nowych penalizacji, zwiększania możliwości technicznego i prawnego działania Policji W ich przekonaniu dobry wizerunek Policji w społeczeństwie wytworzy się automatycznie wtedy, kiedy skuteczność Policji w wykrywaniu sprawców przestępstw osiągnie zadowalający poziom. Druga opcja, sukcesu Policji doszukuje się w zapobieganiu przestępczości szeroko pojętą profilaktyką. Rozwiązania przez nią proponowane idą w kierunku uczenia zachowań i postaw w sprawach bezpieczeństwa. Zarządzanie Policją, a w konsekwencji wizerunek Policji często uzależnione jest od tego, z jakiej opcji, z jakiego pionu policyjnej struktury wywodzi się kierownik jednostki Policji.

Jest to problem zarówno dla zarządzania strategicznego, jak i policyjnego^ PR. Stąd bowiem biorą się dążenia do nadmiernego eksponowania w mediach spektakularnych akcji zatrzymań groźnych przestępców, często .fabularyzowanych" albo w innym wydaniu wyręczaniu władz oświatowych w kształceniu na rzecz bezpieczeństwa, tworzeniu dziesiątek programów prewencyjnych, konkursów plastycznych, turniejów sportowych pod egidą Policji czy czynie-

*• Np. projekt opracowany przez zespół powołany Decyzją nr 688 Komendanta Główne-go Poliqi z dnia 22.112005 r. do opracowania zasad oceny pracy jednostek Policji System zakładał ocenę KWP na podstawie dynamiki zagrożenia wybranymi kategoriami przestęp-tlw i wykroczeń oraz na podstawie wybranych wskaźników wykrywalności. Do obszarów podlegających ocenie zaliczano przestępczość rozbójniczą, kradzieże rzeczy i kradzieże uję-te w art. 119 kw. kradzieże z włamaniem, uszkodzenia mienia i uszkodzenia - art 124 kw bójki i pobicia. W systemie ujęto ponadto ocenę redukcji ofiar śmiertelnych wypadków drogowych i zabezpieczenia mienia u sprawców przestępstw kryminalnych przeciwko mieniu. System nie uwzględniał opinii społecznej, społecznych oczekiwań wobec policjantów, co do pełnienia stałby, likwidacji zagrożeń, które same społeczeństwo uznawałoby za niebezpieczne.