DSCN6083 (3)

wewnętrznych we wschodniej partii katedry. Kwadrat wpisany w kolo, tak że wierzchołki jego wypadają na osiach wschód-zachód i północ-południe, włącza się w ten schemat części wschodniej, wyznaczając w nim pozostałe elementy oraz stanowi przejście do geometryza-cji części zachodniej: na przedłużeniu jego dwóch boków zostaje zbudowany nowy kwadrat, którego przekątna pokrywa się z szerokością korpusu i którego wierzchołek zachodni dotyka linii wewnętrznego muru fasady zachodniej. Prócz tego rzut opiera się o dwa wielkie trójkąty równoboczne, których wspólna podstawa wyznacza zachodnie granice transeptu i ma wyniiar równy rozpiętości transeptu wraz z klatkami schodowymi przy narożnikach. Wierzchołki trójkątów określają skrajne punkty osi podłużnej budynku.

Z porównania planu Cesariana ze wspomnianym wyżej rysunkiem Antonia di Vicenzo wynikają zarówno różnice, jak pewne interesujące zgodności. Na różnice pomiędzy rysunkiem Antonia a rozwiązaniem ostatecznym, z którym zgodny jest rysunek Cesariana, zwra-

LfBEiT.

PR IMVS

xrui.

ojtrv

iinnmju j^.scvp£ov.*o..Aioi.is

JCHNOGfAPMK rVNDAMETI GEKMANICO MOBE-A. i F£Js5I»vcTAiv-n rnX

SACJUC.AED1S BARICEPHAIJt TTUGONO AC P/UUQVU3RAro QVAE MEAN1 VIX>£Tvł

iwmrwii»rl tvi>o rtor^l

WIWMIn <

nncAJTYTA

MpHiriiUi

•O A£>Aijy Wocw '    % OłWiciA

iixunr(

zuzuti .r

ofVM

£PMVC INOISTIMCTA

■rVM JLOCA DA1I 0-A<X*

Ryc. 14. Cesare C e s a r i a-n o. Plan katedry mediolańskiej (z konstrukcją geometryczną uzupełnioną częściowo przez P. B o o z u, 0. c., s. 48