DSCN6090 (Kopiowanie)

HSJ

\V

SI

"N!

Ifl

^z,S|ejs_JJ f^u> jakie 'ymanic ^:a»sun,

^e Pojęć

^C2ają<^

Xlzicó\v

wanyw

imienia,

ikouiij.

lesliiu zi CP ladach

ustf⁸

którzy

itn

fled

M

W_n

M

A IfcaptocM    m

1700 lal temu. Owić najstarsze kultury: egipska i mc/opolamsku już 2ixx» lal wcześniej wkroczyły w następną epokę. Była mą epoka brązu. o którei równiedużo wiemy /archeologicznych wykopalisk, jak i t najstarszych świadectw historycznych (pisanych).

W roku 2003 i 2004 przeprowadzono badania DNA / zachowanych resztek człowieka ncandctlalskicgo i porównano go z. DNA ludzkim. Okazało się. źc DNA ludzkie ma więcej wspólnych cech z... szympansem, niż / człowiekiem ncundcrialskim. Oczywiście wyników badań genetycznych jest zbyt mało. aby z pewnością powiedzieć, że s/ympansc były bliższymi krewnymi człowieka, aniżeli neandertalczycy.

2.3. Ewolucjonłzm

Teorią ewolucji uważa sią słusznie :a naczelną. jedniHzącą teorią w biologii. Rozmaitość istot żywych, ich /x*iobieńsi\\xi i różnice, rozmieszczenie geograficzne, sposoby zachowania sią, wreszcie przystosowanie do środowiska I wzajemne związki tworzyły chaos zadziw iających /aktów aż do czttsu. gdy teoria ewolucji nadała im określany sens.

Ernst Mayr (l%3)

Zmienność i przemijanie różnych struktur świata obserwowali ludzie od najdawniejszych czasów. Znalazło to oddźwięk już w koncepcjach filozoficznych starożytności. Hcraklit z Efezu w swym słynnym powiedzeniu „wszystko płynie” podkreślał. że nic można wejść dwukrotnie do tej samej rzeki - za drugim razem będzie to już rzeka zupełnie inna. bo „wcześniejsza" woda odpłynęła ku morzu. Pewne dane wskazujące na to. że ich autorzy dostrzegali elementy ewolucji istot żywych, znaleźć można w pismach starożytnych filozofów greckich: Talcsa (624-548 p.n.e.), Anaksymundra (588-524 p.n.e.). Empcdoklcsa (495-435 p.n.e.). Epikura (341 -270 p.n.e.). Wielki filozof i największy uczony starożytności Arystoteles (384-322 p.n.e.) stworzył teorię stopniowej przemiany istot żywych poprzez ich dążenie do przejścia z postaci mniej doskonałych ku bardziej doskonałym. Przeciwstawieniem poglądów ewolucyjnych jest przekonanie o niezmienności i stałości organizmów żywych. Stanowisko takie - wyrosłe na gruncie paradygmatu Arystotelesa o stałości gatunków i dynamice życia oraz z dosłownej interpretacji starotestamentowego opisu stworzenia Świata nazywamy krcncjonizmcm. Współczesna teoria ewolucji mogła powstać dopiero w następstwie znacznego rozwoju wielu dziedzin nauki, przede wszystkim biologii.

Od okresu Odrodzenia wzrasta gwałtownie liczba poznanych lądów, mórz, roślin i zwierząt, a jednocześnie nasilający się postęp techniczny wzmaga zainteresowanie naukami przyrodniczymi. Szybki rozwój tych nauk nastąpił w okresie Oświecenia, wraz zc wzrostem wykształcenia coraz szerszych rzesz ludzkich. Powstają liczne zbiory, muzea i pojawia się konieczność usystematyzowania posiadanej wiedzy o święcie żywym. Dokonał tego jeden z najwybitniejszych przyrodników, Karol Linneusz. Żył w latach 1707-1778, był cenionym lekarzem, zajmował się poza tym geologią, mineralogią, krystalografią, zoologią oraz przede wszystkim botaniką. Do dziś powszechnie przyjęta jest jego binominalna (dwuimienna) nomenklatura biologiczna. Polega ona na powszechnym, międzynarodowym określeniu jednostek systematycznych w języku łacińskim przy określaniu gatunku obowiązuje zasada stosowania naukowych nazw łacińskich złożonych z dwóch części: część rzeczownikowa (pisana zawsze z dużej litery) określa rodzaj, zaś część przymiotnikowa w połączeniu z nazwą rodzaju określa gatunek. W ten sposób każdy gatunek, który w systemie Linneus/a stanowi podstawową jednostkę, jest określony dwoma wyrazami. Stosowany po nich skrót nazwiska (bądź całe nazwisko) wskazuje uczonego, który nadał przedstawioną nazwę gatunkową. Przyjęcie międzynarodowego nazewnictwa naukowego bardzo ułatwiło uporządkowanie wiadomości o organizmach żywych, które* przecież w różnych krajach nosiły zupełnie różne nazwy. Linneusz w sposób mistrzowski sam opisał wiele nowych gatunków roślin i zwierząt (np. 1915 nowych gatunków