DSCN6878

Ćwomm 1

16

Anonim

Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią (fragmenty)

Gospodzmie wszechmogący,

Nade wszytko stworzenie więcszy, Pomoży mi to działo słozyc,

Bych je mógł pilnie wyłożyć 5 Ku twej fały rozmnożeniu,

Ku ludzkiemu polepszeniu! Wszytcy ludzie, posłuchajcie, Okrutność śmirci poznajcie! —

Wy, co jej nizacz nie macie, k Przy skonaniu ją poznaae.

Bądź to stary albo młody,

Zadny nie ujdzie śmiertelnej szkody; Kogo koli śmierć udusi,

Każdy w jej szkole być musi; i5 Dziwno się swym żakom stawi, Każdego żywota zbawi.

Przykład o tern chcę powiedzieć, Słuchaj tego, kto chce wiedzieć! Pokkarpus, tak wezwany, x Mędrzec wiejijki, mistrz wybrany, Prosił Boga o to prawie,

By uźrzał śmierć w jej postawie.

Gdy się modlił Bogu wiele,

Ostał wszech ludzi w kościele,

2s Uźrzał człowieka nagiego, Przyrodzenia niewieściego,

Obraza wielmi skaradego,

Łoktuszą przepasanego.

Chuda, blada, żółte lice k Lści się, jako miednica;

Upadł ci jej koniec nosa,

Ćwiczenia weryfikacyjne

17

Z oczu płynie krwawa rosa;

Przewiązała głowę chustą,

Jako somojedź krzywousta;

35 Nie było warg u jej gęby,

Poziewając, skrżyta zęby;

Miece oczy, zawracając,

Groźną kosę w ręku mając;

Goła głowa, przykra mowa,

« Z wszech stron skarada postawa — Wypięła żebra i kości,

Groźno siecze przez lutośct.

Mistrz, widząc obraz skarady,

Żółte oczy, żywot blady,

45 Groźno się tego przelękną!,

Padł na ziemię, eże stęknął.

Gdy leżał wznak, jako wiła,

Śmierć do niego przemówiła:

MORS DICIT:

„Czemu się tak[o] barzo lękasz?

50 Wrzekomoś zdrów, a [w]żdy stękasz! Pan Bog tę rzecz tako nosił,

Iżeś [go] o to barzo prosił,

Abych ci się ukazała.

Wszytkę swą moc wzjawiła;

$5 Otóż ci przed tobą stoję,

Oględaj postawę moję:

Każdemu się tak ukażę,

Gdy go żywota zbawię.

Nie [lę]kaj się mię tym razem, m Iż mię widzisz przed obrazem;

Gdy przydę, namil[ej]szy, k tobie, Tedy barzo zeckniesz sobie: Zableszczysz na strony oczy,

Eż ci z ciała pot poskoczy.