DSCN7055 (2)

106

755 »Stójże mi, widmo! nóż to doświadczony »I poświęcony i dobrze ostrzony.

»Rzuć go na wicher, co tańczy po drodze, »A gdzie" się kręcił, świeżą krew zobaczysz! »Jeżeli tylko dotrzymać mi raczysz,

760 »W Bogu nadzieja, dobrze cię ugodzęk Nóż błysnął, gwizdnął... Po niewieścim jęku, Po smutnym lampy rozbryźnionej dźwięku,-. Głucho i ciemno. Kozacy zdumieli Jeszcze krwawego widma nie pojęli,

765 Kiedy ryk Szwaczki rozległ się olbrzymi: »Podajcie głownię, co się ot tam dymił »Zniknęła larwa, to jej ślad te plamki... »Przyświecaj lepiej... bliżej... tu, do klamki,,. »Znać otwierała... wyszła temi drzwiami.

770 »Już to nie djabeł, co uciekł przed narnik

0    zmykaj, zmykaj! W zbrodniach tobie równi Ścigają ciebie przy iskrzącej główni. Skopcony ogniem, krwią ofiar ociekły,

Toczy się Szwaczka przed rozjadłą zgrają:

775 Tu jego usta »łamać drzwi!« wyrzekły, —

1    tu drzwi nowe z zawias wypadają.

Długo trwać będzie ta igraszka dzika:

Ci dobrze gonią, ta dobrze umyka. Zbestwiona pogoń drzwi po drzwiach wysadza:

780 Tu już stracili, tu znów krew ją zdradza, Skoro o ścianę oprze się jej ręka;

H drzwi łupnęły, tu zasuwa brzęka; rfu, biegiem skorszym, zbudziła podłogę; <ru prawie słychać, jak serce jej bije: ku j3 dokona przeznaczenie srogie,

[Niech tylko drzwi te wyprze ramię czyje L_ź to ostatni przytułek za niemi; j^jiybaby szatan schował ją do ziemi!

w. 757—8 Rzuć go na wicher, co tańczy po drodze, -l się kręcił, świeżą krew obaczysz. — Słowa Siwi