DSCN7841 (2)

ROZDZIAŁ 1 1 - ZESPÓL OR0

IV Kozd/.idle 6 wyjaśniliśmy równie/, że (Oprowadzenia kończynowe pr/cci-ił.ij-ł serce w płaszczyźnie czołowej (Rycina I I-I), a odprowadzenia przed* sercowe - w plaszxżytnie poziomej (Rycina 11-2). Rycina 11-2 przedstawia sposób powstawania odprowadzeń przed sercowych. S4 to te same wektory co na Rycinie II-I, ale zmienił się nasz punki widzenia, gdyż oglądamy serce w płaszczyźnie poziomej, a nie czołowej.

Zalótmy, te lewa komora byłaby naprawdę duża. Jak wyglądałby wektor ź.ólty? Byłby większy. Im większa komora, tym większy jest wektor, /jpamię-taj, że wektor znajduje odzwierciedlenie w zapisie elektrokardiograficznym poprzez swój rozmiar i kierunek. A teraz, wyobraź sobie rozległy zawal ściany przedniej, który powoduje, że ten obszar serca nie jest w stanie wytwarzać siły elektrycznej. Jak wyglądałby żółty wektor? Byłby mniejszy i skierowany bardziej ku tyłowi, fwnieważ silą działająca do przodu byłaby mniejsza.

W jaki sposób przedstawiałyby się tc wek lory w przypadku obecności płynu dookoła serca, czyli wysięku osierdziowego? Kierunek pozostałby len sam, ale ich odzwierciedleniem w EKG byłyby małe zespoły, ponieważ duża część siły elektrycznej zostałaby pochłonięta przez płyn. Wyobraź sobie słuchanie muzyki z głośnika, który jest owinięty w koc. Dźwięk byłby taki sam, ale cichszy.

Gdy uzmysłowisz sobie, w jaki sposób zaburzenia fizyczne wpływają na wektory, zrozumiesz, że zespoły QRS mogą występować w nieograniczonej liczbie kształtów i rozmiarów.

Rycina 11-2: O^r^dzerópfzedseflweiwec^s^wp^^psoTą Kolor wektorów znajdięe odzwieroedferw w obrazie zafenśów