DSCN7956

110

Broń i przybory

W krajach, w których użytkowanie bobrów jest prowadzone za pomocą od łowów, dozwolone są najczęściej pułapki żywołowne różnych typów (.Hancock Victor Conbear i inne). Pułapki zabijające z reguły nie są dozwolone. Problem stanowi zabijanie żywcem złowionych bobrów.

Do bobra strzela się zarówno śrutem, jak i kulą. Najlepsze wyniki daje małokalibrowa (4-6 mm) broń kulowa z celownikiem optycznym (Żurowski, 1989). Niewielu myśliwych jednak dysponuje taką bronią. W Skandynawii powszechnie używa się do polowań na bobry sztucerów większych kalibrów (Lavsund, 1983). W przypadku stosowania broni o kalibrze 7 i więcej milimetrów zaleca się używanie pocisków pełnopłaszczowych.

Sposoby polowań

W krajach nordyckich stosuje się obecnie następujące sezony polowań na bobry (Lavsund, 1983): Finlandia — od 1 kwietnia do 20 maja oraz od 20 sierpnia do 30 listopada, Norwegia - od 15 lutego do 15 kwietnia oraz od 15 października do 30 listopada, południowa Szwecja - od 1 października do 10 maja, północna Szwecja - od 1 października do 15 maja.

W Finlandii bobry wolno strzelać i chwytać w pułapki (wyłącznie typu Yic-tor Conbear). W polowaniach przy użyciu broni palnej stosuje się głównie broń kulową, w mniejszym stopniu śrutową. Najczęściej używaną bronią kulową są sztucery używane również do polowań na łosie. Brak oficjalnych danych dotyczących liczby strzelanych i chwytanych bobrów. Szacuje się, że 70% pozyskania to bobry odstrzelone, a 30% - odłowione. Każdy posiadacz licencji bobrowej może również stosować pułapki Conbear. Myśliwym zaleca się strzelanie bo brów na lądzie lub na lodzie, a nie pozostających w wodzie.

W Szwecji bobry pozyskuje się obecnie niemal wyłącznie strzelając je śr tem lub kulą. Pułapki ży wołowne używane są w małym stopniu. Większość! brów pozyskuje się za pomocą sztucerów normalnie używanych do polowań łosie. Badania wykazały duże ryzyko ranienia zwierzęcia i utraty postrza Zdarza się to szczególnie często, gdy strzela się do płynącego bobra. Stosow pułapek zabijających jest zabronione.

W Norwegii, podobnie jak w pozostałych krajach nordyckich, dozw< jest zarówno strzelanie, jak i chwytanie w pułapki (głównie typu Conbear) dy posiadacz licencji bobrowej może używać broni do polowania na bobry wanie pułapek Conbear wymaga specjalnego zezwolenia wystawionego n słoną osobę. Zezwolenie to jest ważne tylko przez rok.

przepisy alaskańskie zabraniają pozyskiwania bobrów inaczej niż przy ożyciu stalowych pułapek (żelaza) lub wnyków (z pewnymi lokalnymi wyjątkami dopuszczającymi użycie broni palnej), niepokojenia lub niszczenia domków bobowych oraz pozyskiwania bobrów przez dzieci w wieku do U lat. Skóry muszą zostać opieczętowane przez urzędnika stanowego w ciągu 30 dni po zakończeniu sezonu. Nie ma ograniczeń co do liczby pułapek, które można zastawiać orzy żeremiu ani określonego promienia wokół niego, gdzie odłowy są zabronione (Taylor, 1983).

Jeśli dojdzie do otwarcia sezonu polowań na bobry w Polsce, a nie mam wątpliwości co do jego zasadności, to pozyskanie powinno mieć charakter odstrzałów redukcyjnych. Odłowy w pułapki są u nas powszechnie kojarzone z kłusownictwem. Mogą one być stosowane przy usuwaniu zwierząt uciążliwych bądź wyrządzających szkody, lecz nie będą wówczas miały charakteru polowania.

Zaleca się polowania z zasiadki, wczesnym ranem lub wieczorem, w czasie żerowania bobrów na brzegu lub płytkiej wodzie (Żurowski, 1989). Strzał nasi być precyzyjny, unieruchamiający zwierzę. Nie należy strzelać w łeb. który stanowi trofeum łowieckie. W b. ZSRR po otwarciu polowań na bobry ok. 50*£ strzelanych śrutem na wodzie zwierząt przepadało jako niepodniesione postrzałki.

Z uwagi na jakość futra na bobry należałoby polować od listopada do połowy kwietnia.

Postępowanie z tuszą

Skórę z bobra należy ściągać techniką płaską, tzn. po rozcięciu na brzuchu od brody do ogona. W porównaniu ze skórami innych zwierząt futerkowych skóra bobra jest najtrudniejsza do zdjęcia, oczyszczenia i rozciągnięcia. Zdjętą skórę formuje się na obręczy nadając jej przez naciąganie kształt koła. Skórę należy dokładnie mizdrować i odtłuścić. Nie wolno dopuścić do przesuszenia skóry, a więc w miarę szybko należy ją oddać do garbowania. Mięso dzielimy i przygotowujemy do spożycia podobnie jak inną dziczyznę.

Przy patroszeniu wycinamy i zachowujemy worki strojowe. Wraz z zawartością suszymy je przez sezonowanie (Żurowski, 1989). Mogą być podwieszane w lodówce. Wysuszone w ten sposób nadają się do ekstrahowania konkretu perfumeryjnego.

Strój bobrowy jest miękką masą, o konsystencji maści i przenikliwym, przypominającym fenol zapachu. Wysuszony strój bobrowy (castoreum) jest barwy czerwonawo-brązowej. Miał on dawniej znaczenie jako uniwersalny środek leczniczy. Dziś służy w homeopatii jako lek przeciwskurczowy (Brehm, l%3).