DSCN8093

Odcinek ST i załamek T w blokach odnóg pęczka Hisa

Kiedy spojrzymy na zapis z LBBB lub RBBB, uderza nas złożoność kształtów. A In nadać im jakiś sens, musimy zobaczyć, w jaki sposób zdrowe serce ulega depolaryzacji i repolaryzacji oraz w jaki sposób te same procesy zachodzą w sercu z blokiem odnogi pęczka Hisa (lub innego rodzaju aberracją). Zagadnienia te poruszyliśmy już w Rozdziale 6 (część dotycząca zalamka T), więc możesz do niego zajrzeć i powtórzyć zawarte tam wiadomości.

W warunkach prawidłowych depolaryzacja mięśnia sercowego następuje w kierunku od wsierdzia do nasierdzia (żółte strzałki, Rycina 14-28). Logika nakazywałaby, aby komórka, która jako pierwsza uległa depolaryzacji, również repolaryzowała się jako pierwsza, ale byłoby to zbyt proste.

W rzeczywistości najpierw dochodzi do repolaryzacji nasierdzia, a następnie fala repolaryzacji przemieszcza się w kierunku wsierdzia (niebieska strzałka. Rycina 14-28). Dzieje się tak dlatego, że ciśnienie wywierane na wewnętrzną część ściany komory jest większe od ciśnienia działającego na ścianę komory od zewnątrz.

Fala depolaryzacji jest falą dodatnią przemieszczającą się w kierunku elektrody na Rycinie 14-28. Powoduje ona dodatnie wychylenie zespołu QRS. Fala repolaryzacji przemieszcza się w kierunku od nasierdzia i od elektrody. Ujemna fala przemieszczająca się w kierunku od elektrody odpowiada fali dodatniej przemieszczającej się w stronę przeciwną, dlatego dochodzi do powstania dodatniego zalamka T (Rycina 14-28).

W przypadku bloku odnogi pęczka Hisa lub PVC następuje nieprawidłowe rozprzestrzenianie się potencjału czynnościowego z komórki na komórkę (przedstawione ukośnymi strzałkami na Rycinie 14-29). Powoduje to

Depolaryzacja

Repołaryzacja

ROZDZIAŁ 1 4 • ODCINEK ST I ZAŁAMEK T

spowolnienie depolaryzacji I repolaryy acjl komftick. Dod.ukown prawalu u» cło stanu, w którym gradient cienienia w sercu nic wpływa ju> na czoło fali repolaryzacji. W tej sytuacji fala repolaryzacji będ/ię przemieszczała się w tym samym kierunku, co fala depolaryzacji, jak pierwotnie oczek iwa 1 i ś my. Rezultat: elektroda rejestruje zbliżającą su; do niej dodatnią falę depolaryzacji (dodatni zespól QRS), a następnie ujemną falę repolaryzacji (ujemny załamek T; patrz Rycina 14-29).

Repotaryzacja

Można to podsumować w następujący sposób: w przypadku bloku odnogi pęczka Hisa. załamek T ma zawsze wychylenie przeciwne do końcowej części zespołu QRS. Określa się lo mianem niezgodności. Jeśli natomiast wychylenie zalamka T następuje w tę samą stronę, co wychylenie końcowej części zespołu QRS, mówimy o zgodności (Rycina 14-30). Zgodność w przypadku bloku odnogi jest nieprawidłowym objawem świadczącym o niedokrwieniu, chyba że występuje także we wcześniejszych zapisach. W tym ostatnim przypadku odzwierciedla ona przewlekle nieprawidłową drogę repolaryzacji.

Rycina 14-30: Załamki T zgodne i niezgodne z wychylę    :zespołu QRS.