DSCN9088

U /rodła

40

powyluy jediu badacze próbowali przenosić na produkt) innych nu Sicgburg pnon| (job np Stephen 1988), tmn ipymii m/n penwi mumAi (nuknady wannę han—|n dla określania wszystkich wyrobów kamionkowy ch odróżniający ch się stopniem w>lopiei])j domieszki od klasy cznej kamionki (np Erdmann i tn 1984.1 udike 1985).

Biorąc pod uwagę fakt, iż kryteria podziału na proto- i prawiek anuonkę me ą wystarczająco procy zyjne, a prawidłowa klasyfikacja naczyń bu wy konywanie duży ch n| badań specjalistycznych obarczona byłaby sporym marginesem błędu, /decydowano, ą gatunki wyrobów kamionkowych odkrytych w Kołobrzegu dzielone będą pod wzgtędei jakościowym na wczesną kamionkę (prawiekamionkę) i kamionkę właściwą Pod pojęcien wczesna kamionka rozumiane są więc wyroby o nie stopionych całkowicie frakcjacl ziarnistych, widocznych makroskopowo w przełomach i /lub na powierzchniach ścianę) naczy ń. Nazwa kamionka została natomiast zarezerwowana dla produktów wypalanych« wyjątkowo wysokiej temperaturze, cechujących się całkowitym wytopieniem frakcji ziamistyd i tzw. "musze Ikowaty mi” przełomami. Podział taki jednoznacznie nawiązuje do klasyfikacji ceramiki średniowiecznej wypracowanej dla północnych Niemiec, gdzie wszy stkie wyrób kamionkowe o niestopionych całkowicie frakcjach domieszek nazwano jednakowi faststemzeug (Erdmann i in. 1984).

11.4.1. Wczesna kamionka i kamionka siegburska.

Zgodnie z powszechnie używaną terminologią pod pojęciem (prawie-) kamionki siegburska rozumiane są najbardziej charakterystyczne i zdecydowanie dominujące wśróf produktów tego ośrodka wyroby, które cechuje jasnoszara, biaioszara, żóitobiala lub biali barwa. Zastrzeżenie to jest konieczne wobec faktu produkowania w Siegburgu - co prawd! na znacznie mniejszą skalę - innych gatunków naczyń, także wczesnokamionkowyd Specyficzne dla Siegburga naczynia wykonywane z ubogiej w związki żelaziste gliny zaopatrywano w modelowane dna nie posiadające śladów odcinania.

Siegburg leży nad wpadającą z prawej strony do Renu rzeczką Sieg, 12 km na wschfl od Bonn. Duże pokłady niezwykle plastycznych glin spowodowały, że miejscowość stałaś w późnym średniowieczu najważniejszym europejskim centrum produkcji kamionki, a tamtejsi garncarze osiągnęli wyjątkowo wysoki poziom technologii. W Siegburgu zidentyfikowane trzy rejony produkcji: Landersberg, Galgenberg i Aulgasse (= uliczka garncarzy), zktórycl ten ostatni - najlepiej zresztą rozpoznany - odgrywał zapewne wiodącą rolę (Beckmann 1974 s. 183 i n).

Naukowe zainteresowania kamionką siegburską sięgają wprawdzie co najmnit) początków naszego stulecia, za przełom należy jednak uznać prowadzone przez B. Beckmann* w latach 1961-1966 na Aulgasse prace wykopaliskowe i późniejsze studia materiałowi (Beckmann 1974; 1975). Według dokonanych wówczas ustaleń, początki produkcji sięgajj tam pierwszej połowy XIII wieku, a kres masowej wytwórczości datowany jest na czas) wojny trzydziestoletniej (Beckmann 1974, s. 188-189). O ile powyższe ramy czasowe 8 powszechnie akceptowane, to kontrowersje wzbudza kwestia datowania faz rozwojowe! produkcji siegburskiej, bowiem zaproponowany przez autora podział na sześć okresów n| został w opinii niektórych badaczy udokumentowany w sposób wystarczający (tak np

Stcphan 198)% s 4 rozpoczęcia prak i uropejsk u h I W lokach użyciu. Liczona h gatunkiem ceram pochodzący ch ii

Dzbany. 1 który ch liczebno partu, dzbany sk odnośniki do nut Do typu I "żeberka” odgn wahają się w gnn minimum 10 te zaliczyć należy i wszy stkim wy st W Kołobrzegu Typ 2, t używane być m Beckmanna. W ku górze. Średi charaktery sty c brzuśca. Ucha brzusiec (tab. X Spośród minin przełom XIII i kilkanaście eg dzbanki ty pu przypadkami z są na 2 poi. XI W typie środka szyjką; się już w 1 poi. J budynku wznii około połowy j Bardzo Beckmanna. Cl i przechodząc* których średnic LXI,4;LVl,l-2 poi. XIV w., ch wczesnokamioi Do typu