DSC
55 (8)

trzeba wspólny systemu orientacji i przedmiotu czci w ale-

,—rrr—    ■    _______■> '    5*S

~^uŁ,0 WKarZWliińa W Warunlcnr|f m_n7Kim „py^ipHp;; W inojgr książce Mon Jor Uimself podjąłem próbę zanalizo^nia istoty tej potrzeby i przytoczę z niej następujący fragment:

harmo-

,, S a iru >ś w i ą dom ość, rozum i wyobraźnia rozerwały «hf.

^Mi,« '• która cechuje egzystencję zwierzęcą. Ich pojawienie się uczyniło c/. łowicka anomalią, wybrykiem wszechświata. JcSt on częścią natury, poddaną jej prawom fizycznym i niezdolną clo ich zmiany, jednakże przekracza resztę natury. Jęst on oddzielony, będąc częścią; jest bezdomny, a jednocześnie uwięziony w domu, który dzieli z innymi zwierzętami. Rzucony w ten świat w przypadkowym miejscu i czasie, zostaje zmuszony do opuszczenia go, znowu przypadkowo. Świadom siebie samego, zdaje sobie sprawę ze swej bezsilności i ograniczeń swej egzystencji. Potrafi; on wyobrazić sobie swój- własny koniec: “Siiferć. NiL.dy ntc rrrrr~—cr~    —się yj dy^ir^t nrii .j ry y

stcncji: nie może pozbyć się swego umysłu, nawet gdyby chciał; nie może pozbyć się swego ciała tak długo, jak jest żywy, a jogo ciało każe mu pragnąć żyć”.

„Rozum, błogosławieństwo człowieka, jest również jego przekleństwem; zmusza on go do ustawicznego parania się zadaniem rozwiązania nierozwiązalncj dychotomii. Pod tym względem istnienie ludzkie różni się od istnienia wszelkich innych organizmów; tkwi ono w stenie stałego i nieuniknionego braku równowagi. Życie człowieka nie może być przezywane przez powtarzanie wzoru jego gatunku; to sam człowiek musi żyć. Człowiek "jest jedynym zwierzęciem, które może się nudzić, które me//: być niezadowolone, które może czuć, że zostało wyrzucone z raju._Czło\uiei: jest jedynym zwierzęciem, dla ktorego y g >

własne Tm.ncnj.e slaiiav.V-iir£klLO^*'*<• y ^mus* ^{:    1 r} *

którego nie może uciec. Nic może powrócić do przed ludzkiego stanu harmonii z naturą; musi dalej n»zv.ijać swój tf aż stanie się władcą natury i siebie samego .    .

„Pojawienie się rozumu stworzyło w człowieku d>. *o om. która zmusza go, by wiecznie dążył do nowych rozwiązań, iy -namizm jego historii łączy się nierozerwalnie z is^niemr zumu, który powoduje, że rozwija on i przez ^{1u /,}'^> ;^> * własny---świat,- w- którym-może-czuć-dobrze ze . &c