DSC
72 (10)

3.5.2.1. Synteza trimetylohydrochinonu

2,3,5-trimctylohydrochinon można otrzymać z pseudokumidyny (i^ -lrimetylo-5-aminobenzenuji z pseudokumenu lub z nitromezytylenu. Te d(J ostatnie związki są najlepszymi substratami dla tego rodzaju syntezy.

3.5.2.1. Synteza trimetylohydrochinonu

d)    e)    f)

Rys. 3.7. Schemat syntezy trimetylohydrochinonu (f) z pseudokumenu (a) poprzez sulfopseudokumen (b), dinitrosulfopseudokumen (c), diaminopseudokumen (d) i trimetylo-p-benzochinon (a)

CH₃

d)    e)

Rys. 3.8. Synteza trimetylohydrochinonu (e) z mezytylenu (a) poprzez nitromezyty-len (b), 2,4_/6-b/Vnetylofenylohydroksyloammę (c) i chinol (d)

Pseudokumen (1,2,4-trimetylobenzen) poddawany jest bromowaniu lub sulfonowaniu, a następnie nitrowaniu i redukcji grup nitrowych do aminowych. Następnie otrzymana diamina znanymi metodami — oksydatywnej deaminacji — jest przekształcana w trimetylo-p-benzochinon, a ten w wyniku redukcji tworzy pożądany produkt — trimetylohydrochinon. Przebieg reakcji ilustruje schemat przedstawiony na rysunku 3.7.

Jeszcze prościej trimetylohydrochinon można otrzymać z mezytylenu (1,3,5-■trimetylobenzenu), występującego (podobnie jak pseudokumen) w produktach destylacji smoły węglowej. Na rysunku 3.8 przedstawiono ten sposób syntezy.

3.5.2.2.    Synteza fitolu

Szczegółowe omówienie syntezy chemicznej fitolu będzie przedstawione w podrozdziale 4.5.

3.5.2.3.    Przekształcanie mono- i dimetylotokoli w trimetylotokol, czyli a-tokoferol

Mając na uwadze największą aktywność witaminową a-tokoferolu, należy uznać, że wprowadzenie dodatkowej grupy metylowej do mniej aktywnych fi-i y-homologów, czy też dwóch grup metylowych do ó-tokoferolu jest zabiegiem ie wszech miar uzasadnionym i pożądanym. Najprostszym sposobem osiąg-

a -tokoferol

1    d)

Rys. 3.9. Przekształcenie /ł-tokoferolu (a) i y-tokoferolu (b) w a-tokoferol poprzez ich chlorometylowe pochodne (c i d) i redukcją grupy chlorometylowej do metylowej