DSC78 (4)

W yabrmsey sobie, że nie jesteśmy w sali pałacu, lecz że stoimy na wielkim, płaca weneckim około 1600 r.

Jesr wiosna i rozleniwiające włoskie słońce łagodnie pada na bruki, dachy otaczających budynków i wspaniałą fasadą bazyliki Sw. Marka.

W .jednym z rogów placu ustawiono na podwyższeniu scenę, przed nią lny dla szczególnie uprzywilejowanych widzów, otoczone niecierpliwym, popychającym się tłumem ustawionym w półkola Komedianci mają wystawić sztukę zapowiedzianą jako Arcadia incantata (Zaczarowana,

pcji jest niewiele. Po obu stronach sceny dwie kulisy boczne w ygtaiwp pudeł, a w tle duże płótno, na którym wymalowano drzewa mające wyobrażać las.

Wtem pojawia się aktor, tłum zamiera w milczeniu. Jego ciężka szata pr.y >g-*.na jest astrologicznymi znakami, dźwiga ciężki, oprawny w skórę tam i wspiera się na lasce pokrytej dziwnymi rzeźbami. Nie ulega żad-23=g wątpliwości, że jest to Czarnoksiężnik. Jest sam na scenie i zwracając się do publiczności oświadcza, że przy pomocy swego kunsztu został ggaiBĘg wyspy Arkadii i jej głupich mieszkańców. A teraz oto dzięki swej wjŁadry magicznej dowiedział się, że samotność jego ma zostać naruszona, zbEiąją aę obcy ludzie.

Po jego zejściu ze sceny płótno z ‘wymalowanym lasem ustępuje miej- | sea obrazowi wzburzonego morza, w dali "Widać okręt rozbity na skale. Ibżwna postać zjawia się zza kulis, garbata, w masce zasłaniającej połowę twarzy, lecz ukazującej ostro zakrzywiony nos i cofnięte zmarszczone czo-2a, na którym tkwi duża brodawka. Wszyscy wiedzą, kim jest ta postać, widziano ją już w niezliczonych innych sztukach — toż to Pulcindla. Zadyszany opowiada nam, jak to przed chwilą uratował się z rozbitego okrętu, z którego on jeden tylko ocalał.

Podczas jego opowieści wychodzi z drugiej strony inna postać, również