DSC86

NIC TU PO MNIE

Kiedy głowę mam pełną dziwnych szumów I zamarzają światła na gałęziach starych drzew.

Czy to jest odlot, odjazd, wejście na samotny pokład Czy zwinny skok na główkę w studnię nocy,

Czy lot będzie tak zimny jak mgła nad oceanem,

Czy ciepły tak jak mech który porasta stopy lasu,

Czy trzeba przedtem zdjąć z ręki zegarek?

Twoja opowieść wyznacza mi granice,

Zamieszkam w niej, niech będzie moją muszlą.

Dzień się pochyli i złamie, i wpadnie jak kamień do rzeki.

W radiu mniej będzie gadania, więcej spokojnego jazzu,

A we Wrocławiu zakurzony pan zapali gazowe latarnie.

Będę bazgrać na rewersach recept i między wierszami poetów, Jeść czerwone witaminy, pływać w słodkim morzu Aź tonąc złapię się lustra, które wtedy Trochę dla mnie skłamie.

I na nic się chyba nie przydam kiedy opadnie żółta mgła I kiedy w końcu wyschną wszystkie studnie. Pomyślę sobie O ciepłych skarbach morza i o tych małych pamiątkach Które nocują w szufladzie: lusterka, zegarki, piasek. Pomyślę o gładkim kamieniu, który wypadł z rzeki kradnąc Wszystkie jej grząskie sny. W jednym z nich Chyba mogę zamieszkać. Będzie naszą jaskinią.