DSC03

NIE MA MNIE DZISIAJ

w świeże) euforii śniegu ani w ostrożnym autobusie który przywiózł ludzi z wesołego miasta.

nie ma mnie

w piramidach książek które zwiozłam z obydwu stron świata, które wkrótce przeczytam-, na stosie dwustronnych kserokopii z których niedługo ułożę historie wszystkich literatur.

nie ma mnie tu kiedy ciepły telewizor wygrywa z białym ziąbem okna i miewa trójkątne oczy.

nie ma mnie

mimo porannej dyscypliny i zdrowia na żółtym talerzyku ani wtedy gdy trzeźwość niedzieli stanie się fioletową kostką lodu na czole, jak plamka celownika.

kiedy pęka dzień i zamarzają drzewa i zegarki i tylko wzmożona aktywność różnych elektronicznych urządzeń jest kładką po której przejdę w sen; kiedy puste ubrania płyną na brzegu łóżka;