DSC83

Współczesne metody retrakcji dziąsła brzeżnego 41

Metody mechaniczne

Retrakcja mechaniczna polega na odsunięciu wolnego brzegu dziąsłowego w wymiarze poziomym i pionowym przez umieszczenie odpowiedniego materiału w rowku dziąsłowym. Jest to najstarszy sposób retrakcji. Do tego celu używa się różnych materiałów.

Pierścienie i tuby metalowe. Zazwyczaj były to pierścienie miedziane, dostosowywane indywidualnie do kształtu dziąsła, w których pobierano wyciski wewnętrzne. W przypadku licznych opracowanych zębów istniała konieczność wykonania wycisku sytuacyjnego sztywnym materiałem, np. gipsem wyciskowym, co stanowiło duże zagrożenie spowodowania jatrogennych uszkodzeń tkanek przyzębia brzeżnego.

Nici retrakcyjne nieimpregnowane (suche). Zaproponowanie nici retrakcyj-nych było momentem przełomowym w mechanicznej metodzie retrakcji. Oprócz odchylenia i podparcia dziąsła wywierają one nacisk na naczynia kapilarne przyzębia, zmniejszając w nich przepływ krwi, co ułatwia osiągnięcie suchości w rowku dziąsłowym [27]. Początkowo były to jedwabne nici chirurgiczne, potem bawełniane kordonki używane do szydełkowania, następnie wytworzono specjalne nici retrakcyjne. W 1999 r. Jokstad ocenił, że w Stanach Zjednoczonych w końcu ubiegłego wieku wytwarzano aż 125 różnych rodzajów nici, a łącznie z produktami europejskimi szacuje się, że jest ich ponad 200 [28]. Obecnie nici retrakcyjne są najczęściej używanym materiałem do retrakcji dziąsła brzeżnego (ryc. 17).

Współczesne badania ankietowe dotyczące preferencji lekarzy praktyków przeprowadzone w 1999 r. przez Hansena i wsp. wykazały, że w Stanach Zjedno-

Ryc. 17. Nici retrakcyjne