DSC01

214 MONIKA KONDRATIUK. KAZIMIERZ MEREDYK

13.4. PROBLEM DYSKRYMINACJI CENOWEJ

Operując wartościami przeciętnymi zarówno utargu jak i kosztów, sumę zysku należałoby zobrazować jako pole prostokąta ABDF (por. rys. 13.7). Pionowa odległość BD pomiędzy krzywą utargu przeciętnego i kosztów przeciętnych jest to poznana już kategoria zysku przeciętnego (j^edn©stkowęgo) odpowiadająca wielkości produkcji maksymalizującej zysk (Qr). Jeżeli wartość zysku przeciętnego zostanie pomnożona przez wielkość produkcji maksymalizującej zysk, wynikiem będzie zysk maksymalny monopolu.

Odrębnej analizy wymaga problem dyskryminacji cenowej.

O dyskryminacji cenowej można mówić w dwóch przypadkach: gdy przedsiębiorstwo znajdujące się w pozycji monopolu sprzedaje swoje towary różnym konsumentom po różnych cenach lub gdy firma sprzedaje poszczególne jednostki towarów po różnych cenach.

Jako pierwsza poddana zostanie analizie sytuacja, w której firma sprzedaje towary różnym konsumentom po różnych cenach.

Rys. 13.7. Równowaga monopolu czystego a utargi i koszty przeciętne

Wprowadza się następujące założenie: rynek, na którym działa firma rozszerzył się, czyli przybyła nowa grupa konsumentów — cena po zachęciła nowych nabywców do kupowania towaru. Efektem takiego stanu rzeczy jest pojawienie się nowej krzywej popytu. Wyprowadza się ją poprzez dodanie nowo powstałego popytu do już istniejącego. Powstaje również nowa krzywa utargu krańcowego (rys. 13.8c).