DSC61

172 ANDRZEJ H. JASIŃSKI. KAZIMIERZ MEREDYK

Q = H ■ C" L'"^H

gdzie:

H i a - stałe parametry funkcji (H > I oraz 0 < a < I),

przy czym, a - elastyczność produkcji względem nakładów kapitału,

(I - o) - elastyczność produkcji względem nakładów pracy.

Rys. 11.2. Krzywa jednakowego produktu

A w rozliczeniu jednostkowym (por. rys. 11.2):

pd v

(Ili?)

(II.S)

JJ _, __

Q°

czyli:

M k" ■ I

Geometryczną interpretacją równania 11.8 jest liiperboliczna krzywa jednakowego produktu (izokwanta). Stanowi ona zbiór punktów odzwierciedlających rozmaite techniki wytwarzania tej samej jednostki produktu. Od skrajnie kapitałochłonnych, położonych w dolnej części krzywej (na przykład Bk do skrajnie pracochłonnych, położonych w górnej części krzywej (na przykład A).

Ściśle biorąc, wszystkie punkty w przedstawionym układzie współnfd-nych mogą stanowić ilustrację jakiejś techniki produkcji, reprezentują bowiem połączenie obu czynników produkcji. Nie wszystkie jednak odzwierciedlają realnie istniejące możliwości techniczne (na przykład punkty na lewo od krzywej). Większość z teoretycznie możliwych technik produkcji (punktów i rcelme nie istnieje.