DSC�92 (2)

Logiki), zatrzymywałem się, zachowując \y sobie, jak skarb, moje pragnienie lub zmartwienie. Przewidywana istota Zdjęcia nie mogła, według mnie, oddzielić się od „wzniosłości”, z której jest utworzona już na pierwszy rzut oka. Byłem podobny do mojego przyjaciela, który zwrócił się do Zdjęcia tylko dlatego, że pozwalało mu fotografować syna. Jako Spectałor interesowałem się Fotografią jedynie „uczuciowo”, chciałem ją zgłębić nie jako zagadnienie (temat), ale jako ranę. Widzę, czuję, a więc zauważam, oglądam i myślę.

9

Przeglądałem czasopismo ilustrowane. Zatrzymałem się na pewnym zdjęciu. W końcu nic nadzwyczajnego: banalność (fotograficzna) rewolty w Nikaragui: zrujnowana ulica, patrol trzech żołnierzy w hełmach; na drugim planie dwie zakonnice. Czy to zdjęcie podobało mi się?

Bardzo szybko zrozumiałem, te „przygoda " tego zdjęcia poić na współistnieniu dwu elementó