DSC�61 (2)

l p Qu.m. W związku ze śmiercią księcia Polignac (syn ministra Karola X), Proust mówi, że ,jego twarz pozostała wierna znakom pochodzenia, poprzedzającym jego duszę indywidualną”. Fotografia jest podobna do starości: nawet świetna, obnaża twarz, ukazuje jej istotę genetyczną. Proust (jeszcze raz on) powiedział, że Charles Haas (model Swanna) miał niewielki nos bez Painter. garbu, ale gdy starość przemieniła skórę w pergamin, ukazał się na jego twarzy żydowski nos.

Rysy rodowe ukazują tożsamość silniejszą, bardziej ciekawą niż tożsamość osobista—także bardziej uspokajającą, gdyż myśl o pochodzeniu przynosi spokój, podczas gdy myśl o przyszłości wzburza nas i zatrważa. A jednak odkrycie to rozczarowuje, mimo bowiem podtrzymania pewności czegoś stałego (ale to prawda o gatunku, nie o mnie), gwałtownie uwydatnia tajemniczą różnicę między istotami należącymi do tej samej rodziny. Bo jaki związek istnieje między moją matką a jej przodkiem, niezwykłym, monumentalnym, jak od Wiktora Hugo, wcielającym nieludzki dystans dzielący od Protoplasty?

Protoplasta.