DSC�50

rfusz zmarłych”. Bóstwa są w i <. _c oczy Nieba", bądź też za „oczy a _wf#ystkowid«ąęe, w_Szy_st. W s Zc c h w i e d z ą cc - ^b °    ^ i_apidarnie ujmuje L onmscwnza

kowidzące - boswielaneJ _aczenia). Czasem jednak - kon-di Di o (zob. s. 17 ^niniejsze*°_{uie się} cechą wszechwiedzy i wiatro-tynuuje Pettazzom — prz^yp» J _WSZQdyobecnością”, analogiczną do wi: Wiąże sią ona ^‘.^en\ ^z \“_idzą_Cy_Ch. Wiatr należy przecież rów-wsządobylstwa ciał ^śu^wie * . , _do sf_ery świetlnej, a nie tellurycz-nież do nadziemskich rej ,    _wszechwiedzą na zasadzie już

nej. W przypadku Wiatru _]lonn^yiaudjenza’. io_{: wsze}chsłyszenia, a nie nie „1'onmregenza , le „    _{jgst komp}l_ementarna do wszech-

tywnej    — -----^    ----- *    • .

specyficznym przedmiotem wiedzy bogow jest „sprawowanie się

człowieka, a lista bogów, którzy posiadają taką — ograniczoną tylko do nadzorowania i osądzania czynów ludzkich „wszechwiedzę” —

^^"ypuwizuatnegofwszechwiedza audytywna uzupełnia bowiem

^W wTk2ująl^ew \efs^ypo^Jsób, Te^e każdy typ bóstwa może być sub-stratom wszechwiedzy, czyli że istnieje specyficzny podmiot (subiekt) wszechwiedzy boskiej, Pettazzoni dowodzi także, ze i jej przedmiot (o bie k^)^W pódl eg a analogicznym ograniczeniom. Przedmiotem wszech-wiedzy bogów nie jest bynajmniej od razu wiedza całkowita (= wszechwiedza), lecz zrazu częściowa, relatywna wiedza; dopiero w miarę rozwoju idei bóstwa przechodzi ono od specyficznej, rela-vnej „wszechwiedzy” do wiedzy absolutnej. Tym początkowym, ____—___ wiór!™ hnańtu ipęt ..snrawowanip

jest nader długa.

Pettazzoni wskazuje również na więź pomiędzy uraniCzną naturą bóstw wszechwiedzących a charakterem kary i nagrody za czyny ludzkie. Więź ta polega na stosowaniu meteorologicznej sankcji, a więc na rażeniu piorunami, zsyłaniu burz, powodzi itp. W Uonni-scienza di Dio Pettazzoni stwierdza wyraźnie, że la sanzione punitive e par lo piu esercitata eon mezzi meteorici. W ten sposób Pettazzoni dostrzega więź ideową między świetlną naturą wszechwiedzących istot oraz wizualną podstawą wszechwiedzy, między widzialnością („z góry ) ludzkich czynów (uzupełnianą przez słyszalność rozmów, wetu^przysi36 ^ilP) ^a atmosferycznym typem karzącego od-

Analiza atrybutu wszechwiedzy boskiej, jaką przeprowadził Petta-nrzvkłfH^S!^{ada wlęc}„^wlelorakle znaczenie: stanowi ona z jednej strony o Dartego n^nlh ^a .^tCfio,^ul"^zonogo solidności warsztatu badawczego,

f^TwsLchwTedTi ° ^{Um0ntaCii (zwr6}™y uwagą choćby na

^{2awl0ra 2}«4 przypisy!). Cala ta mrów-

nie tworzy tylko sz ^{/J,,ea wr<}!^cz czytelnika swą drobiazgowością, me_tworzy tylko szacownego muzeum skamienielin, nie stanowi

tylko 1

systerr

ga m<

zważn

dydak

nego

nika

siebie

wany

nieod

przer

zy”)

kich

łyby

cie i ważi D. 5 di Q Z' logi wac pro org rze A ]

stv

zb?

kr;

Po

ni<

CO’

mi

cz

m

Pi

n;

n:

sl

c

h

F

XX