DSC�51

rvvjtf wy$*ly t legendy i mit u, plastyka z akcesoriów ccrc-,»•    \ owych, prsuo i moralność r. praktyk rytualnych, żc

okrrx (\\\5 było początkowo wę;!oni religijnym, że kara,

*ej, u dniowej, komunijnej i honorowej. Trudno w tym miejs-tiltfc ^ydol-yć jednego przeoczenia durkhcimowoów, jakim była - ś -^fości instytucji królewskiej. Togo jakoś nic wyeks-loktottKli i pozns«awili szczegółowe opracowane zagadnienia dW-V m tu i rytuału (patrz rozdział XI).

Natomiast od strony formalnej na’. ijy sobie tylko życzyć, iky każda szkoła »^^,Q}a wepnij*,    n-»pń?_t,inrw^rikrW

spcvi.:!noścx w podobnie zgrany i oddany szkole i mistrzowi ko-Hc: -w, jak to potrafiło uczynić socjologiczne religioznawstwo po: .naku Emila Durkheima, wychowawcy i inspiratora, teore-. or. :: j. tora, metodologa i propagatora badań szczegóło-mch, słowem — wzorowego wodza oddanej mu armii badaczy.

K o x tl jt I:« I i<Aii y    ,u

W

N A T II A N S O li M R 15 1. O TVI

I S Z W E I> Z li A S Z K O Ł. A R R \. I U I O Z N' A W CZA

ik

XI tcrmlne ..socretlsmo" pn%s6 n«!la    _r.

¹ conirovcrsia umanifttlcMHMOfifii c leo logicn dcl wen.; XVI © XVII a d^l-gtiarc !c lendetir® Ircnlchc armrmSstichr. cd cclcttlclłc fra poil/ioul dotlrinall ©strome.

IIaffaele Pcttazzoni    p

Wyznaniowe religioznawstwo porównawcze to przeważnie, z wyjątkiem szke y ojca Wilhelma Schmidta, religioznawstwo protestanckie. Istnieje kalwińskie religioznawstwo holenderskie, anglikańskie religioznawstwo angielskie i odpowiednio do liczebności wyznania, najsilniejsze z nich — religioznawstwo luterań-skic niemieckie i szwedzkie.

Osiągnięcia Szwecji w religioznawstwie śwr ‘owym były dziełem arcybiskupa Upsali i laureata Nobla w dziadzinie utrwalania pokoju, Nalana Olofa Soderbloma. Rzadko na rozwoju dyscypliny naukowej jednego kraju odbijał się tak wyraźnie wpływ jednego człowieka, jak na religioznawstwie porównawczym początku XX wieku w Szwecji wpływ Soderbloma.

Twórca i patron szwedzkiej szkoły religioznawczej urodził się 15 stycznia 1866 roku w Tróno koło Soderhaam w środkowej Szwecji na północ od Upsali, zmarł 12 lipca 1931 ioku.

Spotkały go największe zaszczyty, jakimi tylko obdarować go mogła północna ojczyzna. Posiadał doktoraty crtcrech tradycyjnych wydziałów najstarszego uniwersytetu w Upsali, b\ł jego kanclerzem, piastował godność arcybiskupa Up5.1l?, równorzędną godności prymasa w krajach katolickich, stał < _ orgnniz ttorem Światowej Konferencji Kościelnej Praktycznego d- r. ścijaństwa (Life and Work) w sierpniu 1923 roku w Sztok. o, objechał Amerykę Północną ze swymi wykładami. W X:;:;iczcch .ostała stworzona dla niego ad personam katedra hi>: • roli \ w ud-