20
odpowiednia reakcja na lek jest niemożliwa, rokowanie można poprawić przez wykonanie transpozycji ślinianki przyusznej (u 70% pacjentów ślina skutecznie zastępuje film łzowy).
Uwaga !
Ponieważ nie można spodziewać się reakcji na cyklosporynę przed upływem dwóch tygodni, należy zawsze zastosować leczenie wspomagające do momentu wzrostu poziomu produkcji łez. Leczenie takie powinno obejmować podawanie miejscowe roztworów antybiotykowo-korty kostery do wy ch (np. Mcaitrol, Tobradex) - o ile nie ma owrzodzenia rogówki ! - w celu kontroli zakażenia i zapalenia spojówek i rogówki oraz sztucznych łez, w ilości zapewniającej odpowiednią ich objętość (np. Tears Naturalne II lub Systanę).
Takrolimus
Mechanizm działania takrolimusu jest złożony. W wyniku zablokowania kalcyneuryny dochodzi do hamowania procesu transkrypcji genów dla szeregu cytokin prozapalnych, zwłaszcza interleukiny-2, 3, 4, 5 i 13 oraz wydzielania interferonu-y przez limfocyty Th. Takrolimus wpływa także na funkcję innych komórek, hamuje m.in. uwalnianie mediatorów prozapalnych z komórek tucznych.
Lek ten może stać się środkiem alternatywnym dla cyklosporyny w terapii KCS (uzyskiwano bardzo dobre wyniki po stosowaniu tego leku miejscowo, dwa razy na dobę, w postaci 0,02% kropli). Uważa się, że w chwili obecnej należy pozostać jednak przy cyklosporynie do czasu przeprowadzenia odpowiednich badań, które określą bezpieczeństwo stosowania tego leku u zwierząt oraz u właścicieli (podejrzewa się, że takrolimus może mieć właściwości kancerogenne). Nie wszyscy biorą pod uwagę owe zalecenie, ponieważ w literaturze można znaleźć rekomendacje stosowania takrolimusu u psów cierpiących na KCS, które nie zareagowały na leczenie cyklosporyną.
Leki antyproteolityczne (“antykolagenozowe”) stosowane w terapii stapiających wrzodów rogówki (melting ulcers) | |
Substancje czynne |
Zalecanie stężenia |
N-acetylocysteina (NAC) |
5-10% |
Tetracykliny: doksycyklina i oksytetracyklina |
0.1% |
Ilomostat (Garlardin) |
0.1% |
EDTA |
0.2% |
Autologicza surowica |
nierozcieńczona |
Leki te są różnie określane m.in. jako: inhibitory kolagenaz, leki antyproteinazowe lub antyproteolityczne. Stosowane w terapii niektórych przypadków wrzodzieiacego zapalenia rogówki, szczególnie przy tzw. stapiających wrzodach rogówki (keratomalacja = melting ulcers) w przebiegu których następuje bardzo szybki rozkład kolagenu jej zrębu w wyniku działania kolagenaz. Źródła kolagenaz (jest to rodzaj proteinaz / metaloproteinaz) dzielimy na egzogenne tj. kolagenazy pochodzenia bakteryjnego (głównie Pseudomonas aeruginosa) i endogenne - kolagenazy uwalniane przez rozpadłe komórki nabłonka rogówki lub keratocyty (komórki zrębu rogówki), a ponadto przez naciekające neutrofile.
TM.