farmakologia 3 wykl0036

zwiotczenia mięśni w czasie zabiegu operacyjnego. Zastosowanie ich pozwoliło na zmniejszenie dawkowania narkotyków wziewnych i przez to zmniejszenie ryzyka które towarzyszy znieczuleniu ogólnemu. Jednakże ze względu na fakt, że leki te porażają również mięśnie oddechowe, stosowanie ich wymaga prowadzenia oddechu wspomaganego.

LEKI PORAŻAJĄCE ZAKOŃCZENIA RUCHOWE

(ZWIOTCZAJĄCE)

Blok nerwowo-mięśniowy polega na przerwaniu przewodzenia bodźców z włókna nerwowego na włókna mięśniowe, w wyniku czego następuje ich zwiotczenie. Istnieją dwie grupy środków farmakologicznych zdolnych do wywołania takiego bloku. Jedna grupa działa przez powinowactwo do receptora płytki nerwowo-mieśniowei. a więc przez współzawodnictwo z acetylocholiną; druga grupa wywołuje przedłużona depolaryzację błony komórki mięśniowej, W związku z tym leki porażające zakończenia ruchowe (zwiotczające) możemy podzielić, ze względu na mechanizm działania na:

• leki    konkurencyjne    (niedepolaryzuj ące), zwane też    lekami

zwiotczającymi I rzędu (kuraryny)

• leki    depolaryzujące,    zwane lekami zwiotczającymi II rzędu

(pseudokuraryny).

LEKI ZWIOTCZAJĄCE I RZĘDU

Do leków konkurencyjnych (I rzędu) należą alkaloidy kurary i syntetyczne turarym

Mechanizm działania

Kuraryny są konkurencyjnymi antagonistami ACh. Łączą się z receptorami N płytki motorycznej, powodując labiłny blok nolaryzacyny. ale nie wywołują jej pobudzenia. Ze względu na konkurencyjny w stosunku do ACh charakter połączenia, nadmiar ACh (występujący np. po podaniu inhibitorów AChE) wypiera pochodne kurary z ich wiązania z receptorem, znosząc działanie zwiotczające. Postępowanie takie jest stosowane w przypadkach zatruć

16