farmakologia 3 wykl0037

kurarynami lub w celu zakończenia kontrolowanego zwiotczenia w zabiegach chirurgicznych.

Właściwości farmakologiczne

Kuraryny nie wchłaniają sie z przewodu pokarmowego, muszą więc być podawane drogą dożylna. Ich czas działania zwiotczającego jest krótki i zależny od dawki. Dla d-tubokuraryny wynosi 30-40 min, dla pochodnych syntetycznych waha sie w granicach 20-60 min. Jednakże osłabienie mięśniowe może utrzymywać się znacznie dłużej (powolne uwalnianie leku z połączeń z białkami). Działanie występuje prawie natychmiast (1-2 miĄ) po podaniu i.v. Kolejność porażania mięśni prążkowanych jest następująca:

• mięśnie oczu (podwójne widzenie),

• mięśnie twarzy (twarz maskowata, opadanie powiek),

• mięśnie głowy, szyi, kończyn, grzbietu,

• w końcu mięśnie oddechowe międzyżebrowe i brzuszne,

• ostatnia ulega porażeniu przepona.

Po ustąpieniu działania powrót funkcji jest odwrotny. Częściowe lub całkowite zwiotczenie mięśni oddechowych powoduje pogorszenie wentylacji płuc, dlatego podczas stosowania tych środków istnieje konieczność prowadzenia oddechu wspomaganego bądź kontrolowanego. Działanie kuraryn można znieść przez podawanie inhibitorów AChE (prostygmina, neostygmina, edrofoniumj, które hamują rozkład ACh, a jej nadmiar wypiera kuraryny z połączenia z receptorem (mechanizm konkurencyjny).

Kuraryny są wydalane w 40-80% przez nerki z moczem. Pozostała część wiąże się z białkami. Wątroba nie bierze udziału)w metabolizmie kuraryn naturalnych.

Działania niepożądane

Leki zwiotczające I rzędu, poza działaniem na receptory cholinergiczne N w płytce motorycznej, wywierają też pewien wpływ na receptory N typu zwojowego, przez co hamują przekaźnictwo w zwojach układu wegetatywnego. Mogą więc powodować spadek ciśnienia krwi w wyniku blokowania rdzenia