fizjologia stosowana7

Badania elementów morfólycznych krwi...._

l ak więc, biorąc pod uwagę zasadę działania licznika, należy pamiętać, /c jako krwinki zliczane będą dowolne cząstki, także cząstki kurzu wpadającego do naczynek, jeśli tylko ich objętość mieści się w granicach: a. 2-40 fL (jako płytki krwi-PU), h. 25-250fL (jako erytrocyty - RliC), lub po rozpuszczeniu: c. .10-500 fi (jako krwinki białe - WliC).

Należ) pamiętać, że są to maksymalne zakresy pomiarów, które w praktyce są nieco inne. -Górna granica objętości płytek krwi jest równa dolnej granicy objętości krwinek czerwonych i jest zawarta w przedziału 25-40fL.

Niektóre czynniki występujące we krwi mogą także zaciemniać prawdziwy udział WBC, RBC i Pil w całej populacji krwinek lub fałszywie zawyżać stężenie hemoglobiny (Hgb), Cząstki, które po dodaniu odczynnika lizująccgo mają objętość poniżej 30 fL, a także pewne substancje rozpuszczalne, mogą powodować zmniejszenie przejrzystości roztworu i nieprawdziwy, zawyżony odczyt stężenia Hgb. W pomiarze mogą także przeszkadzać pęcherzyki powietrza w badanej zawiesinie. Niekiedy błąd pomiaru wynika z niedokładnego odmierzania objętości roztworu do rozcieńczcń próbek lub, co szczególnie często zdarza się przy pomiarze stężenia Hgb, z zasysania za małej objętości próbki przez Sysinex F-800). Wiele/. tych problemów można wyeliminować przez odpowiednią konserwację sprzętu (czyszczenie podchlorynem sodu) i zabezpieczanie: przetworników, naczynek do rozcieńczcń i próbek przed kurzem i wytrącaniem osadu.

Uzyskane wyniki porównuje się z obecnie obowiązującymi normami (patrz rtp. "Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej" pod redakcją W. Z Traczyka i A. Trzebskiego, tom I, PZWL, Warszawa 1989). Należy pamiętać, ż.c zalecaną metodą pomiaru lltk jest metoda mikroliematokrytowa, a wynik uzyskany z zastosowaniem dowolnego rodzaju licznika hematologicznego niekiedy może się dość znacznie różnić od oznaczenia tą metodą. Np. w przypadku półautomatycznego licznika Sysmcx F-800 wartości lltk są zwykle wyższe o 2 jednostki hematokrytowe niż uzyskane metodą wirówkową, ale niekiedy różnice dochodzą do 8 - 10 jednostek i zawsze w przypadku zawyżonego lltk trzeba wykonać badanie z wykorzystaniem wirówki.

Prawidłowe wartości R1)W-CV mieszczą się poniżej 16%; wynoszące 16-18 % świadczą o nieznacznej, 18-20% dość znacznej, a ponad 20% - bardzo znacznej unizocytozie (lub złym wymieszaniu krwi). Zarówno na objętość płytek, jak i wartość PD W ma wpływ bardzo wiele czynników i dlatego dokładne normy mogą być lataj mylące. Orientacyjny zakres wartości prawidłowych MPV mieści się w przedziale: 8.8 - 12.0 fL, a PDW: 6.1 - 11.0 11.(42-59%). (Patrz R. Binkowski, Płytki krwi, ł.ódż. 1997). Bardzo ważne jest, czy wartość PD W może być w ogóle wyznaczono, jeśli nie, trzeba szczególnie uważnie przeanalizować krzywą rozkładu wielkości krwinek płytkowych.