Ekonomika turystyki R Łazarek (72)

ilość dóbr i usług turystycznych, którą przy określonej cenie wewnętrznej (turystyka krajowa) lub kursie wymiennym waluty danego kraju (turystyka zagraniczna) producenci są skłonni odstąpić nabywcom krajowym lub zagranicznym. Jest to jednak sformułowanie bardzo ogólnikowe.

W podaży turystycznej mamy do czynienia z dobrami naturalnymi i stworzonymi przez człowieka oraz z dobrami i usługami komplementarnymi. Podstawową sprawąjest powiązanie podaży turystycznej z różnymi działami i gałęziami gospodarki. Chodzi także o to, co będziemy uważać za produkt turystyczny, czy będziemy mieli do czynienia z produktami jednostkowymi, cząstkowymi, czy kompleksowymi.

6.2. Klasyfikacja i właściwości podaży turystycznej

W literaturze spotykamy się z różnymi kryteriami klasyfikacji podaży turystycznej. Na ogół jednak za podstawę klasyfikacji tej podaży przyjmuje się klasyfikację dóbr i usług turystycznych dokonaną przez M, Troisiego. Na tej podstawie całą podaż turystyczną dzieli się na pierwotną i wtórną (komplementarną). Do pierwszej zalicza się walory turystyczne, a do drugiej - komplementarne dobra i usługi turystyczne.

Właściwości podaży turystycznej wynikają z właściwości usług, ponieważ tc decydują o podaży turystycznej i generalnie o produkcie turystycznym kraju, regionu czy miejscowości. Podaż turystyczna może być badana na różnym szczeblu: lokalnym, krajowym i międzynarodowym, ale obejmuje zawsze te same elementy strukturalne, tj. walory turystyczne oraz komplementarne dobra i usługi turystyczne.

Podaż turystyczna występuje w miejscowościach i na obszarach o określonych walorach turystycznych. Popyt turystyczny musi przybyć do miejsca znajdowania się podaży turystycznej. Jest to sprawa podstawowa i w tym tkwi zasadnicza różnica między podażą w sferze produkcji materialnej. Producent jabłek na ogół przywozi je do miejsca zamieszkania konsumentów, podobnie robi fabryka mebli. System sprzedaży wysyłkowej zapewnia nawet dostarczanie towarów pod adres wskazany przez nabywcę. Wynika to z faktu, że towary są produkowane, a usługi świadczone.

Aby dokonał się akt konsumpcji turystycznej, turysta musi przybyć do miejscowości turystycznej. Podaż turystyczna jest bowiem nicprzenośna, z wyjątkiem oczywiście niektórych namiastek, o których była mowa w rozdziale dotyczącym dóbr i usług turystycznych. Jedynie niektóre materialne elementy produktu turystycznego turysta może nabyć i korzystać z nich w miejscu stałego zamieszkania przed podróżą.

Następną cechą podaży turystycznej wynikającą z właściwości usług jest nie-rozdziełność. Cecha ta polega na tym, że produkcja i konsumpcja następują jednocześnie. Jako przykład może posłużyć udział w imprezie artystycznej. W niektórych restauracjach posiłki przygotowuje się na oczach klientów łub niektóre dania przygotowuje się przy stoliku konsumenta.