HWScan00173

żonyeKrn^w^f¹ j3Zdy zwałowarki kolo»ej na torach stałych, _u!o Koła    tłuczniowym, pokazany jest na szkicu b (tabl. 5 _2l'

-walcowa “n^rr napędzane ^są P^rzez ^mkniętą przekładnię czołowo cymi k₀?a«h=f°^{ną Z    przek!adniami} ślimakowymi napędza a'

Rys. 5.8. Podwozie szynowe [228]

(tabf 5^C2)^am^,^j3Zd^,^ZW^^OW!^rk! ^łańcuch°wej. przedstawiony na szkicu c tróiszyn-owv ? czegolną konstrukcję. Po stronie niewahliwej zastosowano układ ^r>oz\vif ^P stfomewahliwej dwuszynowy mechanizm jazdy. Ten Zastosowali H ^{ZmieSC1C dostateczn}3 ^Ji^bę kół na określone długości. wozie!“_a/d7nT^nOWeg°, ^mechanizmu j^azdY dałoby tak długie podwozia zvvałn^i5 !^k°^nC°u ^{Gk r}°^{W0W zsy}P^owych byłby ograniczony. Podpunkt r*ndn7 ^{kl łanc}.^u^^howeJ mają strony rowu jeden niewahliwy jest naptedzanJ³^ ^{ZaS dW}A ™^a^^liwc P° stronie przeciwnej. Mechanizm równawc*7a ^ P^rzcz przekładnie stożkowo-walcowe z przekładnią wyrównawczą, smarowane przez zanurzenie.

chow^^en^^Vif^ąZanie f.^yn°^weg° mechanizmu jazdy zwałowarki łańcu-tu wzez    ^{szklc d (tablica 5}*²>- Napęd kół jezdnych odbywa się

ślimako\wvm ^{k adn}!? ^czołową’ ^którą sprzężono z dwoma przekładniami PomiedzAr^u-¹?^^²³^³™¹ koła zębatc przy kołach jezdnych (rys. 5.9). iazdv zalhurł ^niklem-^{prądu stałc}S° ^a stożkową przekładnią mechanizmu wania 96. sniT?⁵! dwuszczękowy h^amul^ec przeznaczony do hamo-tro-hydranHr ^r°^d l?^{2 k}°^b ?° ^zwalniania hamulców służą zwalniaki elek-łają autofma^nif¹'^ ^wJ^lą.^czemu mechanizmu jazdy hamulce te dzia-cznie. Mechanizm jazdy ma dodatkowo po stronie zespołu

pobierającego cztery, a po stronie zespołu zwałującego dwanaście kleszczy cynowych. Przy naporze wiatru 80 kG/m², co odpowiada jego prędkości 36 m/sek, przy pochyleniu poziomu jazdy 1 : 25 i przy wysięgniku zwałującym usytuowanym poprzecznie do toru, pewność hamowania dla zespołu pobierającego wynosi p_h = 1,27, a dla zwałującego p_h = 1,4. .

I 5.1.4. Moc mechanizmów jazdy

f Dla określenia mocy napędowej mechanizmu szynowego należy obliczyć całkowity opór jazdy

Wj = W_t + W_p + W_k + W_t + W,, kG    (5.1)

gdzie

i W_t — opór toczenia, kG,

I W_p — opór wznoszenia, kG, t W_k — opór jazdy od oporu kopania, kG,

} W₇ — opór jazdy po krzywiźnie, kG,

I W_u. — opór parcia wiatru w kierunku przeciwnym do kierunku jazdy, kG.

I Zasady obliczania poszczególnych oporów podano w dalszych punktach, oprócz zasad określania oporów wiatru, które są podane w rozdziale 7.2.

Opór toczenia. Opór toczenia określa wzór

W, = W'_t + Wt kG

■ Składnik W_t obejmuje opór ruchu przy prędkości ustalonej, pochodzący od tarcia tocznego między kołem a szyną i tarcia w łożysku koła Jezdnego na osi lub w łożyskach wału koła. Opór W_t jest związany ■Współczynnikiem tarcia potoczystego / (cm) (tablica 5.3) i współczynnikiem tarcia jli w czopie łożyska ślizgowego.

o aa