wieloma innymi czyn-nnika przyczynowego
Potrzebne są więc dalsze badania, które się do wyeiimi-
nnwania ze środowiska maksymalnej liczby substancji ^^flronych o rakotwórcze właściwości. Konieczne jest także lepsze uświadomienie personelu medy cznego i społeczeństwa o możliwościach zagrożenia rakiem i sposobach w ■spóte esnej profilaktyki.
- okres latencji tych nowoR paratu czy' leku do ujawnię!?! kilkunastu lat,
- w tym okresie chory z pewnośdll nikami rakotwórczymi, dlatego w$J3l może budzić wiele wątpliwości. P
łOgenezy, jak i w ogóle karcynoge-oceny z następujących powodów:
■k ,
Lod wprowadzenia danego pre-
irdro długi - rzędu kilku bądź
—— WIRUSY ONKOGENNE
Podstawy doświadczalne ^infckc\}nej~ teorii pochodzenia nowotworów zostały stworzone na początku zeszłego stulecia dzięki przeniesieniu białaczki u kurcząt, czego dokonali Ellerman i Bang (w 1^08 i\ oraz dzięki eksperymentom Rousa przeprowadzonym w 1911 r. Rous wywołał złośliwe nowotwory o typie wiókni.ikomięsaków u kur przez wstrzykiwanie im „przesączalncgo" czynnika uzyskanego z bezkomórko-wych wyciągów z pierwotnych guzów. Nawet jednak wykazanie przez Bittnera (w 1942 r.) w mleku karmiących myszy szczepu C=H czynnika przenoszonego na po
tomstwo mysie, odpowiedzialnego, jak się okazało, za powstawanie raków sutka Stać
u samic, nie przełamało sceptycyzmu wielu uczonych. Uważali oni. iż doświadczenia te nie spełniają tzw. 4 postulatów Kocha, określających infekcyjny charakter chorób.
Dopiero obserwacje wielu następnych badaczy zwróciły uwagę na pewne zdo|
uwarunkowania, które są niezbędne do rozwoju nowotworu po wprow adzeniu wirusa tyłki
onkogennego. Należą do nich predyspozycje genetyczne, a więc i gatunkowa wraził-wość zwierząt, immunologiczne - np. immunekorapetentnosc a ponadto wiek zwierzęcia i inne. Wyizolowanie wirusów nowotworowych - rewelacyjne odkrycie onko-genów wirusowych (y-o/ic) jako regulatorów wzrostu komorki - zamyka ostatecznie okres ugruntowywania się teorii wirusowej etiologii raka.
*>*ała
Wirusy zdolne do wywołania nowocworow występują u płazów, ptaków, ssaków, a także roślin. Wirusy’ te dzielą się na dwie podstawow e grapy: zawierające DNA. czyli „oncodncwiruses”, oraz zawierające RNA. czyli iruses", które obecnie
najczęściej są nazywane onkogennymi retrowirusami. Mechanizmy manstonnaęiJ nowotworowej pod wpływem onkogenów wirusowy ch \y-onr) zostah podane we wcześniejszym podrozdziale. Poniżej przedstawiono charakterystykę głównych f grup w irusów onkogennych u zwierząt i człowieka.
Sześć z nich to wirusy DNA. sicdnaa grapę stanowią wirusy RNA i podgrupami: B, C, D. Wśród retrowirusów występują tzw. wirusy iueułomne. charakxenz»-jące się licznymi aberracjami w genomie i długim okresem utajenia przed tran macją (np. wirus kociej białaczki!, oraz wirusy ułomne. zawierające Liczne onkoęe**
956