IMAG0214 (6)

Obszary aktywności seniorów - mity i rzeczywistość

Obszary aktywności seniorów - mity i rzeczywistość

'Mfm ^ie obserwowalna jest większa aktywność we wszystkich fjyf- ach seniorów mieszkających na wsi; najczęściej były to kobiety. %i>⁰ . stereotypem jest przeświadczenie społeczeństwa, że aktywni re-

; mniemanie, że ludzie mieszkają-^bardziej aktywni, gdyż mają łatwiejszy dostęp do różnych f^_ieści^e sjł i_udzie mieszkający na wsi. Wyniki badań obalają i ten

______,    __ • ■i________■

v fr^ _ludzie słabo wykształceni. I tutaj wyraźnie widać, że ten rodzaj ak-■» s4 *    ..    ..

/ znajczę^ście) podejmują seniorzy z wyższym wykształceniem. i"’¹ tfpⁿy^m stereotypem jest przekonanie, że seniorzy po 71. roku życia •_e podejmują żadnej aktywności, która byłaby przydatna społecznie czy l^-yniala się do jego rozwoju. Ogólnie więc człowiek starszy osiągnął już f^alny rozwój i nie jest w stanie osiągnąć niczego więcej. Natomiast to wła-grupa seniorów, aczkolwiek stosunkowo nieliczna, wykazuje się wy-poziomem aktywności w tych obszarach.

Tak więc nie wszystkie oczekiwania i nie wszystkie stereotypy okazały ^ prawdziwe, zostały bowiem zweryfikowane w toku badań empirycz-_flych Warto zwrócić jeszcze uwagę na kwestię słabej aktywności sportowej jejii⁰^"’' ^wy^da)^e się właściwe podjęcie działań edukacyjnych w tym właśnie obszarze, gdyż - jak wiadomo - sport służy zdrowiu, a uprawiać go może każ^ człowiek, niezależnie od wieku. Należy jednak starannie dobierać te dy^scyp ⁱⁿ>- ^ze względu na różne ograniczenia powodowane postępującym procesem starzenia się będą odpowiednie i nie przyniosą seniorowi szkody.

Starość jako dar i zadanie

Z zaprezentowanych danych wynika jednoznacznie, że seniorzy pomimo wielu ograniczeń prowadzą aktywny tryb życia i angażują się w wielu obszarach działalności, czym zdają się przeczyć stereotypom w ich postrzeganiu. Determinantem w tym względzie staje się postulat rozumienia starości i przygotowywania do niej, aby w momencie krytycznym człowiek nie zatracił poczucia sensu życia, nie popadł w stagnację, ale w sposób kreatywny urzeczywistniał swoją osobowość w nurcie życia społecznego poprzez zaangażowanie na miarę swoich potrzeb, zainteresowań i sił. Warto zwrócić uwagę, że człowiek starszy potrzebuje pewnej dozy akceptacji i zrozumienia, poczucia bezpieczeństwa oraz zwyczajnej ludzkiej życzliwości i solidarności - potrzebuje pomocy z zewnątrz, aby mógł pokonywać wszelkie trudy związane z ograniczeniami, jakie powoduje ten okres życia. Przyjęcie jakiejkolwiek koncepcji człowieka starzejącego się nie zmienia faktu, że jest to okres radykalnej zmiany sytuacji społecznej seniora, którego aktywność - wraz 7 przejściem na emeryturę - minimalizuje się, co wywołuje wielorakie skut-

161