V
jppggłmfc
14. droga do #Wu6p* Zi pir omnśse totodt ato modli, M, |H 4bki 4^|i iptcvkij| ludne (Hę-dano i MdapolAi Środkowej i pi fr****) objętej linią pnebif|iiic| _ mą prań Knkót, Wlm
% ’*\ I „jową. Koikmkc, Sandomierz. Kd>
> 7 menowi Tvwfn». Kraków Na ty»
m* iń mi (me było) w fwarad
md*d I® MMąKniii ustne. O wemym
. J - m kodem •yrwMćm p nr 15 A 256-211. ___ b SmnMi w ^ *
»«*•*• ***
15. Jbdaia, judem driad śtngmm mówi rię u »• cbriucj części Poltkt » mniej więcej po Wisłę: u F* -zachodniej Mrinpnlm Ma $łąsk *v w Wiełkopoi-•os i na kwohneatyw Mł bomwb* 2 to północ tiggf la wymtnm (uridksZb lwa W nrit Matapw —• mi flkric oikuaza. Kod* riidł, Itadoflria mami po Wiało " 'On występni! I rzeczownikach, przymiotnikach, zaimkach i liczebnikach, ale nie w datownikach. Mówi tię tam więc jadą, jadą dzieci drogom (i lam nawom drogom) W Maiopolsce wschodniej I na kresach pd-wschodnich mówi tię jado drogo i nadziwić się nie /nogo, a więc bez nosowości w wygłosie (por też nr 14). A 277, 281. DD 67 m. 43, DA 67; i. Wójtowicz, O wymowie idom z matkom na miom śf eniom w gwarach polskich. Prace Filologiczne XXI. 1971, a. IM.
16. Za piermunte kmmdz się módl Wymowa odpowied-ntka literackiego g zbliżona do a jest bardzo rozpowszechniona, głównie w Polsce zachodnią, północnej i środkowej. Najwyraźniejsza jest na terenach po obu stronach środkowej Wisły oraz w południowej Lubełszczyźnie. Natomiast w Małopołsce środkowej wymowa się może zbliżać do a: piemóndae, ksióndz. A 258-260, 270. 301-305. DD 53. 63-65 m 40-12, DA 63-65.
17. Nn kaiif, kamee pieśni, brana, wrony kari, gunić, gromada, tiumiany, pan, mam, zamek - zmiana on, om i niektórych an, am na an, am ma podobne zasięgi jak wymowa ą zbliżona do a, p. nr 16, nąjwyraźniejsza jest w Polsce środkowej. A 258. 291-298. DD 60.