Zmienne i stałe 29
Wartości przypisuje się do zmiennych za pomocą operatora przypisania (=). Jeśli chcesz, aby zmienna szerokość miała wartość 5 to musisz napisać:
unsigned short szerokość; szerokość = 5;
Można połączyć oba kroki i zainicjować zmienną w momencie definiowania: unsigned short szerokość = 5;
Inicjalizacja wygląda tak jak przypisanie, dla zmiennych całkowitych różnica jest drugorzędna. Później, kiedy wprowadzimy stałe, zobaczysz, że niektóre wartości muszą być inicjowane ponieważ nie będą mogły być przypisane.
Listing 3.2 prezentuje kompletny, gotowy do kompilacji program liczący pole prostokąta i wypisujący obliczoną wartość na ekranie.
Listing 3.2. Demonstracja zmiennych
1:
2:
3:
4:
5:
6:
7:
8:
9:
10
11
12
13
14
15
16 17
// demonstracja zmiennych #include <iostream.h>
int main()
{
int szerokość — 5, dlugosc; dlugosc = 10;
// stwórz zmienną typu int i zainicjuj ją wynikiem // mnożenia szerokości i długości int pole = szerokość * dlugosc;
cout « "Szerokość:" « szerokość « "\n"; /
cout « "Dlugosc:" « dlugosc « endl; I
cout « "Pole:" « pole « endl; return 0;
)
Szerokość: 5 Dlugosc: 10 Pole: 50
ANALIZA:
W linii drugiej dołączany jest plik iostream niezbędny do działania
funkcji cout. Program rozpoczyna się od linii 4.
W linii 6 jest definiowana zmienna szerokość typu int i jest inicjowana wartością 5. Definiowana jest również druga zmienna - dlugosc, lecz nie jest ona inicjowana. W linii 7 zostaje przypisana zmiennej dlugosc wartość 10.
W linii 11 definiowana jest zmienna pole inicjowana wartością będącą wynikiem mnożenia zmiennych dlugosc i szerokość. W liniach od 13 do 15 wartości poszczególnych zmiennych są wypisywane na ekranie. Zwróć uwagę na słowo kluczowe endl tworzącego nową linię.
Wartości przypisuje się do zmiennych za pomocą operatora przypisania (=). Jeśli chcesz, aby zmienna szerokość miała wartość 5 to musisz napisać:
unsigned short szerokość; szerokość = 5;
Można połączyć oba kroki i zainicjować zmienną w momencie definiowania: unsigned short szerokość = 5;
Inicjalizacja wygląda tak jak przypisanie, dla zmiennych całkowitych różnica jest drugorzędna. Później, kiedy wprowadzimy stałe, zobaczysz, że niektóre wartości muszą być inicjowane ponieważ nie będą mogły być przypisane.
Listing 3.2 prezentuje kompletny, gotowy do kompilacji program liczący pole prostokąta i wypisujący obliczoną wartość na ekranie.
Listing 3.2. Demonstracja zmiennych
1:
2;
3:
4:
5:
6:
7:
8:
9:
10
11
12
13
14
15
16 17
// demonstracja zmiennych ttinclude <iostream.h>
int main()
<
int szerokość = 5, dlugosc; dlugosc = 10;
// stwórz zmienną typu int i zainicjuj ją wynikiem // mnożenia szerokości i długości int pole = szerokość * dlugosc;
)
cout « "Szerokość:" « szerokość « "\n"; cout « "Dlugosc:" « dlugosc « endl; cout « "Pole:" « pole « endl; return 0;
Szerokość: 5 Dlugosc: 10 Pole: 50
W linii drugiej dołączany jest plik iostream niezbędny do działania funkcji cout. Program rozpoczyna się od linii 4.
W linii 6 jest definiowana zmienna szerokość typu int i jest inicjowana wartością 5. Definiowana jest również druga zmienna — dlugosc, lecz nie jest ona inicjowana. W linii 7 zostaje przypisana zmiennej dlugosc wartość 10.
W linii 11 definiowana jest zmienna pole inicjowana wartością będącą wynikiem mnożenia zmiennych dlugosc i szerokość. W liniach od 13 do 15 wartości poszczególnych zmiennych są wypisywane na ekranie. Zwróć uwagę na słowo kluczowe endl tworzącego nową linię.