(717)

Międzynarodowe stosunki polityczne

czańskiej (z której się sami wywodzili), jak i całemu aparatowi kapitalistyczni^ państwa, postulując pociągnięcie mas proletariackich ku „zburzeniu całego syste®| wyzysku i budowy alternatywnego, komunistycznego porządku społecznego”³⁰.

Spostrzeżenia Viktora Grotowicza odnośnie do lewackich ruchów polityczny! uprawiających terroryzm, a zarazem opierających się na taktyce partyzantki mi|| skiej, wydają się niezwykle znamienne. Analizując pochodzenie społeczne większ ści z ich uczestników, autor Terroryzmu w Europie Zachodniej zauważa, że: 1) icp korzenie są mieszczańskie, a jednocześnie nastawienie antymieszczańskie (antykifl sowę); 2) większość lewaków zaczynała działalność na uniwersytetach (Czerwoi|l Brygady powstały na uniwersytetach w Trieście i Mediolanie) jako kontestująca śyi stem młodzież studencka; 3) w miarę upływu czasu postępował proces radykaliz|| cji ugrupowań lewackich, które początkowo pragnęły jedynie nadać rozgłos wiali nej sprawie, żeby w miarę upływu czasu przejść na pozycje bezpardonowej wojnyf z państwem, dokonując spektakularnych porwań i zabójstw osób ze świata politjwl i biznesu, jak na przykład zabójstwo Hansa Martina Schleiera w RFN czy Aldol Moro we Włoszech; 4) apogeum'ich działalności przypadało na łata siedemdziesiąt te XX w., choć niektóre, jak Czerwone Brygady, oficjalnie przetrwały do 1998r,;|

5) cechą charakterystyczną europejskich ruchów terrorystycznych jest znaczący procós j aktywizacji nurtów lewackich przy dość nieznacznej sile oddziaływania ruchów pra?! wicowych, wykazujących znacznie mniejszą skuteczność w stosowaniu aktów tenory^! stycznych; 6) zachodnioeuropejski aparat państwowy wykazywał niezwykłą dynamik^ w zwalczaniu terroryzmu, co przyczyniło się do jego marginalizacji, a wreszcie zrnk||| nięcia ze sceny politycznej; 7) dodatkowym elementem okazał się upływ czasu, gdyż;! atmosfera kontestacji z końca lat sześćdziesiątych nie mogła być atrakcyjna w późnią?;!

-- szych dekadach, zwłaszcza biorąc pod uwagę swoisty powrót konserwatyzmu w latach i

osiemdziesiątych i wreszcie bankructwo idei komunistycznych.    «

W przeciwieństwie do ruchów lewackich ugrupowania separatystyczne poshffifB gujące się metodą terroru wykazują znacznie dłuższą żywotność, a niektóre nawet 9 posiadają duże wpływy polityczne, jak na przykład partia Sinn Fćin związana z IRA; która aktywnie uczestniczy w życiu politycznym zarówno w Republice Irlandii, jak || i w Ulsterze. Poza znanymi organizacjami, jak IRA czy ETA, swoje miejsce w histo^^fa rii i polityce znalazły również takie organizacje, jak na przykład Front Wyzwolenia 51 Narodowego Korsyki (FNLG), Front Wyzwolenia Erytrei, Tamilskie Tygrysy na Sri Lance, Kurdyjska Partia Robotnicza działająca w Turcji czy też czeczeński ruch nie- |l podległościowy, stosujący terror zarówno na terytorium własnym, jak i wroga. fi Tradycja IRA sięga 1919 r. i jest związana z walkami wyzwoleńczymi Irlandii. ^ł| Po uzyskaniu niepodległości przez południową katolicką część wyspy (Republika Irlandii) i zredukowaniu brytyjskiej kontroli do jej północnej części (Ulster), ekstre- £| • miści z IRA, nie chcąc pogodzić się z tym faktem, doprowadzili do wewnętrznego t|

" Ibidem, s. 175.

fejadziału w łonie samej organizacji. W rezultacie w 1969 r. wznowili walkę w Ulste-gze po brutalnym rozpędzeniu przez policję pokojowej demonstracji katolików. Nie j|rIko IRA stosowała terror. Ulster stał się terytorium, na którym w istocie doszło ||o starć między katolickimi i protestanckimi, probrytyjskimi organizacjami terrory-ptycznymi. Do tych ostatnich należy zaliczyć Stowarzyszenie Obrony Ulsteru czy iRuch Straży Przedniej Ulsteru. Podzielona na wielę odłamów IRA w 1998 r. zawarła porozumienie z władzami brytyjskimi o zawieszeniu broni, jednak niektóre frakcje kontynuowały walkę w zasadzie do 2005 r., kiedy ostatecznie proklamowano jej |zakończenie i przeprowadzono demobilizację.

fjfe Etos prowadzonej od 1959 r. przez ETA walki o wyzwolenie narodowe bierze się pc jej stosunku do państwa hiszpańskiego, którego relacje z krajem Basków postrzegane są w kategoriach kolonialnego podboju. Choć ETA zakładała walkę na czte-I rech frontach: kulturalnym, robotniczym, politycznym i militarnym, ten ostatni stał | się priorytetowym, kształtującym wizerunek organizacji. Mimo kilkakrotnych prób zawieszenia broni ETA kontynuuje działalność, która przybiera coraz brutalniejsze formy. Ich przyczyną jest, jak ujął to baskijski filozof Fernando Savator:

[...] dyktatura Franco, która prześladowała wszystkie przejawy baskijskiej tożsamości włącznie z językiem. [...J W gruncie rzeczy ETA czerpie ze źródeł baskijskiego nacjonalizmu, który zawiera w sobie zasadniczo antyhiszpański trend. Założyciel PNV, Baskijskiej Partii Narodowej, Sabino Arńada, odrzucał wszystko, co pochodziło z Hiszpanii. Jego stosunek do imigrantów z innych części Hiszpanii w czasach industrializacji Baskonii można dziś porównać do Le Pena we Francji: imigrant zagraża idyllicznemu prastaremu patriarchalnemu, klerykalnemu porządkowi, gdyż przynosi ze sobą nowe, szkodliwe -obyczaje*¹.

Terroryzm międzynarodowy zawdzięcza swe powstanie OWP, która zaktywizowała się w wyniku wojny sześciodniowej w 1967 r. Jednak najbardziej spektakularne operacje na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych prowadził konkurujący z Jasirem Arafatem o władzę w organizacji George Habash — założyciel Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny (LFWP). Jego taktyka polegała na stosowaniu porwań samolotów pasażerskich (najpierw izraelskich linii lotniczych, a następnie amerykańskich i europejskich) w celu nagłaśniania sprawy palestyńskiej. Niebawem LFWP przeszedł do taktyki porwań z zamiarem wysuwania żądań politycznych, których gwarantem byli brani przez niego zakładnicy. Ich zwolnienie uzależniano od wypuszczenia z europejskich więzień przetrzymywanych tam działaczy palestyńskich. W 1972 r. w trakcie trwających igrzysk olimpijskich w RFN sponsorowana przez LFWP organizacja terrorystyczna Czarny Wrzesień porwała i zamordowała izraelskich sportowców. W tym momencie splotły się drogi niemieckiej RAF i palestyńskich terrorystów, którzy w zamian za szkolenie przez pewien czas niemieckich lewaków otrzymali teraz ,od nich wsparcie logistyczne. Znajdująca się od 1969 r.

¹¹ Ibidem, s. 341.