Rota

Rota — dwuosobowy zespół ratowników, wchodzący w skład tego samego zastępu lub specjalistycznej grupy rat owmi czej, wykonuj ący zadania ratownicze lub zabezpieczające, wwposażone w sprzęt ochrony osobistej.

Zastęp — pododdział Uczący od trzech do sześciu ratowników, w tym dowódca wyposażony w pojazd przystosow-any do realizacji zadania ratowniczego.

Sekcja — pododdział w sile dwóch zastępów*. Uczący od dziewięciu do dwunastu ratowników, w tym dowódca.

FAZY ROZWINIĘCIA BOJOWEGO.

Rozwinięcie bojowe dzielimy na rozwinięcie wstępne i pełne. Rozwinięcie wstępne — obejmuje:

•rozwinięcie linii głównej, •rozwinięcie linii zasilającej i budowę stanowiska wodnego, •przygotow*anie sprzętu do budowy stanowisk gaśniczych. Rozwinięcie pełne (zasadnicze) — obejmuje:

•rozwinięcie Unii gaśniczych •budów*ę stanowisk gaśniczych.

CZYNNOŚCI

FUNKCYJNYCH W ROCIE Przodownik rot}* - strażak, odpowiedzialny za wykonywanie zadań w* ramach roty. Przodownikowi roty podlega służbowo pomocnik przodownika roty.

Pomocnik przodownika rot}*, - strażak, wykonujący czynności pomocnicze w ramach roty. Wykonuje rozkazy* przodownika roty.

OZNAKOWANIE FUNKCYJNYCH W ROCIE I ZASTĘPIE.

Znaki taktyczne i prewencyjne dla straży* pożarnych stanowią zbiór symboli graficznych oznaczeń i gestów, przeznaczony do sprawnego przekazywania informacji lub graficznego zobrazow*ania sytuacji.

Podstaw*ę stosow*ania znaków* graficznych stanowi Rozkaz nr 4/2000 Komendanta Głównego PSP z dnia 2 czerwca 2000r. w sprawie wprowadzenia do użytku służbow*ego Zbioru Znaków* Taktycznych i Prewencyjnych dla Straży* Pożarnych.

ZADANIA ZASTĘPÓW SPECJALNY CH.

Kompanie mogą wchodzić w skład brygad. Wyróżniamy następujące rodzaje kompanii: •Kompanie gaśnicze, •Kompanie specjalne •Kompanie powodziowe •Kompanie logistyczne •Kompanie szkolne Kompanie specjalne — przeznaczone do zadań o charakterze technicznym konfigurow*ane są w zależności od potrzeb jako:

•techniczne — do likwidowania skutków katastrof budowlanych, komunikacyjnych i infrastruktur}* technicznej, •ekologiczne — do usuwania substancji niebezpiecznych, a w szczególności ropopochodnych, z powierzchni rzek i wód stojących,

•pompow^ania — do usuwania skutków powodzi i katastrofalnych opadów deszczu.

ZADANIA

SPECJALISTYCZNYCH GRUP RATOWNICZYCH

SpecjaUstyczna grupa ratowmicza to pododdział ratowników posiadających specjah styczne przeszkolenie i uprawnienia, wyposażonych w sprzęt umożhwiający wykonanie specjahstycznego zadania ratowniczego, w sile uzależnionej od specyfiki danej specjalności.

Wyróżnić można grupy specjah styczne:

•wysokościowce — wykorzystujące do działań techniki i sprzęt alpinistyczny oraz statki powietrzne, •chemiczno — ekologiczne -wykorzystujące do działań techniki i sprzęt do usuwania skutkowe katastrof chemicznych i ekologicznych,

•techniczne —wykorzystujące do działań techniki i sprzęt specjah styczny do usuwania skutkowe katastrof,

•wodno — nurkowce -weykorzystujące do działań techniki i sprzęt wodno — nurkowey_:

•poszukiweaweczo — ratowenicze - weykorzystujące do działań techniki, zwierzęta i sprzęt do poszukiweania i ratoweania osób zasypanych,

•ratownictwa medycznego — wespomagające działania ratowenicze poprzez weykorzystanie środkowe transportu oraz sprzętu medycznego i lekowe,

•inne grupy według lokalnych potrzeb weynikających z analiz}' zagrożeń i zabezpieczenia operacyjnego.

Gotowość bojowa -zdolność do podjęcia działań interwencyjnych we określonym czasie i o każdej porze.

Stan podwyższonej gotowości operacyjnej - oznacza szereg przedsięwezięć organizacyjnych i logistycznych mających na celu przygotoweanie służb ratoweniczych do przeciwestaweienia się przewi dywan emu niebezpieczeństwem

STOPNIE

PODWYŻSZONEJ

GOTOWOŚCI

OPERACYJNEJ.

Pierwszy stopień podweyższonej gotowości operacyjnej określany jest kryptonimem „111".

Wproweadzenie i odweołanie tego stopnia gotowości następuje pisemnym rozkazem:

•na obszarze powiatu — komendanta powiatowego PSP po uzyskaniu pisemnej zgody komendanta weojewódżkiego,

•na obszarze województwa — komendanta weojewódżkiego PSP po uzyskaniu pisemnej zgody komendanta głównego PSP,

•na obszarze kraju (we tym także we szkołach i jednostkach badaweczo-rozwojoweych) — komendanta głównego PSP. Ratowenicy muszą pozostaweać we pełnej dyspozycyjności także podczas korzystania z czasu wolnego po służbie, westrzymane jest także udzielanie urlopowe. W stosunku do kierownictwa komend i dowódców JRG wproweadzone zostają całodobowee dyżury* domowe.

STOPNIE

PODWYŻSZONEJ

GOTOWOŚCI

OPERACYJNEJ

Drugi stopień podweyższonej gotowości operacyjnej, określany kryptonimem „222". Stopień ten wprowadzają i odwołują pisemnym rozkazem: •na obszarze województwa lub jego części — komendant wojewódzki PSP po uzyskaniu pisemnej zgody komendanta głównego PSP,

•na obszarze kraju — komendant główny PSP.

Drugi stopień podweyższone gotowości po zreahzoweaniu zadań weynikających z pierwszego stopnia („111") polega na:

•odweołaniu z urlopowe strażaków niezbędnych do zapewenienia reahzacji zadań, •wzmocnieniu obsad punktowe alarmoweania oraz stanoweisk kieroweania i koordynacji ratownictwa,

•zapewenieniu ciągłości pracy komend PSP — skoszanowaniu ludzi we celu zapewenienia pełnej obsady sprzętu niezbędnego do reahzacji zadań ratoweniczych, •zapewenienia całodoboweego weyżywienia skoszaroweanym osobom, zgodnie z oboweiązującymi we tym zakresie przepisami, realizacji przedsięwezięć określonych we zestaweach zadań obronnych dla PSP.

PRZEBIEG ZMIANY SŁUŻBY W JEDNOSTCE RATOWNICZO — GAŚNICZEJ.

Zmiana służby odbywa się zgodnie zarządzeniem Nr 5 Komendanta Głównego Państwowej Straży* Pożarnej z dnia 21 czerwca 2006 r. we sprawie ramoweego regulaminu służby we jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży* Pożarnej oraz regulaminu musztry* i ceremoniału pożarniczego -wejdzie we życie 31 sierpnia 2006 r.

SPOSOBY OGŁASZANIA ALARMU BOJOWEGO

Ogłoszenie alarmu bojoweego następuje za pomocą: •komunikatu podaweanego przez głośniki,

•sy*gnahzacji świetlnej, •sy*gnahzacji akustycznej (dzwonkowe, buczkowe).

System ogłaszania alarmu wespomagany jest przez tabhcę, na której wyświetlane są numery* zastępowe weyjeżdżających.

ZASADY POSTĘPOWANIA PO OGŁOSZENIU ALARMU BOJOWEGO

Po ogłoszeniu alarmu należy: •przerwać wykonywane czynności,

•zabezpieczyć pracujące urządzenia i maszyny, •najkrótszą drogą udać się do pojazdu.

ZASADY KORZYSTANIA Z ZEŚLIZGU.

Podczas korzystania z ześlizgów należy przestrzegać następujących zasad:

1. ześhzgi mogą być używane weyłącznie we czasie alarmowe [ szkolenia,

2. zabrania się:

a)korzystania z ześlizgów we uzbrojeniu osobistym.

b)opuszczania się po słupie z ześhzgu z obnażonymi kończynami i tułowiem,

3.następny użytkowenik może opuścić się po ześlizgu dopiero wówczas, gdy jego poprzednik odejdzie od słupa ześhzgu.

ZADANIA ZASTĘPU PO OGŁOSZENIU ALARMU

1. Przed wyjazdem do akcji należy wykonać następujące czynności:

•sprawedzenie zamknięcia skrytek pojazdu,

•sprawedzenie weyposażenia osobistego,

•zajęcie miejsca we samochodzie,

•odebranie karty dojazdowe ej, •zgłoszenie gotowości odjazdu,

2. W czasie dojazdu do miejsca akcji ratowenicy zakładają i

sprawedzają sprzęt ochrony dróg oddechoweych.

RODZAJE STANOWISK GAŚNICZYCH.

Rozróżnia się następujące rodzaje stanoweisk:

•zewnętrzne — usytuoweane poza obiektem zagrożonym, ^wewnętrzne — usytuoweane wewnątrz zagrożonego obiektu.

PRZYKŁADY STAŁYCH I RUCHOMYCH STANOWISK GAŚNICZYCH.

•stanoweisko ruchome — posiada zdolność manewToweania i przemieszczania się we przestrzeni objętej pożarem (np. gaszenie z działka samochodoweego).

•stanoweisko stałe — nie posiada możliwości przemieszczania się.

(np. pradownik pracujacv na drabinie wolno stojącej).

STANOWISKA. GAŚNICZE ZE WZGLĘDU NA POŁOŻENIE.

W zależności od usvtuoweania pradownika we stosunku do ogniska pożaru wyróżniamy stanoweiska:

•niższe— usytuoweane poniżej ogniska pożaru.

•równe— usytuoweane na poziomie ogniska pożaru, •wyższe— pradownik znajduje

j    *vwvvwwwwwv    ^{J J}

się powyżej ogniska pożaru.

RODZAJE LINII WĘŻOWYCH.

•linia zasilająca - doproweadza wodę ze źródła do motopompy lub do samochodu pożarniczego.

•linia główna — proweadzona jest od motopompy lub samochodu pożarniczego do rozdzielacza,

•linia gaśnicza — proweadzona jest od rozdzielacza do stanoweisk gaśniczych,

ZADANIA PRADOWNIKA

Do podstaweoweych działań pradownika należv:

*Wv'WWVWWWVVV\'    J

•proweadzenie działań gaśniczych we obronie i natarciu, •schładzanie strefy podsufitoweej,

•zabezpieczenie przejść ewakuacyjnych prądami wody, •ochrona prądami wody ratowników pracujących we strefie weysokich temperatur lub występowania płomieni.

ZASADY BUDOWY STANOWISKA WODNEGO.

Podstawowe zasady budowy stanoweiska weodnego:

•Ustawić pompy poziomo, jak najbhżej lustra wody.

•Linię ssawną zabezpieczyć linką.

•Smok ssawny powinien znajdoweać się ok. 15 — 30 cm poniżej lustra wody.

•W przypadku wody zanieczyszczonej smok ssawny zabezpieczyć koszem.

•Należy unikać poboru wody z miejsc o wezburzonym nurcie.

Techniki podawania środków gaśniczych:

•działanie miejscowee — podanie środkowe gaśniczych bezpośrednio na weybrany obiekt,

•działanie przez weypełnianie — polega na całkoweitym weypełnieniu weybranej przestrzeni środkiem gaśniczym (np. gazy* i piany gaśnicze), •działanie we przedłużonym czasie — okresowee podaweanie środka gaśniczego na weybrany obiekt. Celem działania może być schładzanie lub ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru.

SYSTEM DOW OŻENIĄ WODY.

Dowożenie wody - polega na dostarczaniu wody do miejsca pożaru za pomocą zbiornikowe samochodoweydi, przyczep, cystern itp.

MGBA

Zalety systemu dowożenia wody:

•możliwość korzystania rówenocześnie z kilku punktowe poboru wody i kilku punktowe jej odbioru.

•zmienna hczby zaangażoweanych pojazdowe stosowenie do dynamiki zdarzenia,

•mniejsza liczba zaangażoweanych ratoweników we stosunku do systemu przetłaczania i przepompoweywania wody, •awaria jednego z samochodowe ogranicza ale nie zatrzymuje dostarczania wody.

W ady systemu dowożenia wody:

•niezbędna ilość kierowców i pojazdowe,

•zapewenienie dróg dojazdowy di,

Ewakuacja - zorganizoweane działanie zmierzające do usunięcia ze strefy zagrożonej ludzi, zwierząt i mienia. Ratownictwo - zorganizoweane działanie polegające na udzielaniu pomocy we sytuacjach bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi, zwierząt oraz mienia.

SPOSOBY EW AKUACJI POJEDYNCZYCH OSÓB Z NIŻSZYCH 1 WYŻSZYCH KONDYGNACJI Sposoby ewakuowania (ratowania) przez dwie osoby •Transport za pomocą noszy •Chwyt kończynowey •Transport na stołeczku •Chwyt huśtawkowy •Przenoszenie na krześle •Wyproweadzanie Sposoby ewakuacji (ratowania) przez jedną osobę •Chwyt kołyskowey •Chwyt tłumokowey •Chwyt „na barana" •Wyproweadzanie

•Chwyt biodrowey •Chwyt ciągniony

ZASADY PRZEBIEGU EWAKUACJI ZBIOROWEJ.

Podczas przeprowadzania ewakuacji zbioroweej ludzi z budynku należy przestrzegać m.in. następujących zasad:

1. Dokonać rozpoznania ustalając:

•ile osób znajduje się we ni eb ezpi eczeń stwie,

•wiek zagrożonych i ich stan psychiczny,

•prawedopodobne miejsce pobytu ludzi,

•rodzaj i stopień zagrożenia dla ludzi,

•możliwość dotarcia i udzielenia pomocy.

2. Nawiązywać kontakt sio weny z ludźmi oczekującymi pomocy.

3. Postępoweaćwe sposób stanoweczy, ale taktowny.

4. Udzielić pomocy osobom, które nie mogą poruszać się o wełasnych siłach.

5. Grupa ludzi poruszająca się samodzielnie powinna być eskortowana przez strażaków.

6. Nie weykorzystywać do eweakuacji dźwigowe i wind, jeżeli nie są one przeznaczone do tego celu.

7. W stosunku do osób ogarniętych paniką, stawiających opór i stwearzających zagrożenie dla ratowenika można zastosoweać środki przymusu bezpośredniego.

8. Kończąc akcję należy starannie, ponowenie sprawedzić weszystkie pomieszczenia.

9. Zabezpieczyć środki transportu do przeweożenia eweakuoweanych i ratoweanych osób.

SYSTEMY⁷ EWAKUACJI MIENIA RUCHOMEGO

Eweakuacja mienia może być organizoweana we następujący sposób:

System potokowey - polega na rozstaweieniu łańcucha ludzi przekazujących sobie wezajemnie eweakuoweane mienie.

System brygadowey — polega na weynoszeniu elementowe mienia przez weyznaczone grupy ludzi.

System indywidualnego transportu — polega na przenoszeniu przedmiotowe przez pojedyncze osoby we weyznaczone miejsce.