IMG47

_H Każdy segment opanuje tytułem. korzystając Siergieja Eisensteina i Waewołoda «^,?*f^,1tTT w procesie ptzygotowań filmu bądź spektaklu podział akcji na epizody, nadając każdemu z mdi Sbcską' nocuję więc tytuły segmentów, „pod kieską' zaś —i „ Aanym segmencie występujących. U góry wykresu „csaśu”. u dda .przestrzeni'.

I    na segmenty dokonuję z punktu widzenia akcji.

I . n-o hyi wyrażona czasownikiem: co się dzieje? co bo robi? J^becta?

I jtft Artykulacji akcji, przestrzeni, czasu i ludzi dokonuję w opar-I ptjśią tabelę analityczną. Tabela ta ma tezy poziomy. Nie i ^Btanaa wszystkie trzy zagospodarować, ale trzeba uświadamiać I & acuesiłe wszystkich trzech. Tabela ta jest tabelą możliwości.

■ (fbihui bowiem widowisku i w każdym odcinku akcji możliwe jest ffnae kz2depo z uwidocznionych tu elementów, na jednym, dwóch ak »iivwJodi trzech poziomach.

Olo o tabela:

Wabi wyarxme.>tdtąę także od razu wszeBae nasuwającej iszesa- flrzrr reje. CrfOfac dramat. zaznaczam, m raz* Ą?y

_ _.....siirfr -*—*-]—‘— Czytając powieść czy urny mat^

oowzwapwóe. które należy tak czy inaczej wykorzystać-do^ mi £dopim, do usraicnta rmepc akcji i tak dzicy

Wybitny poUb reżyser Leon Sdńtier twierdził, źe przed aędea prób reżyser winien przeczytać dramat sśędern an; dośmaiarae zaćmi, źe pomimo to być raczą aedemdrżesip ł dęg- Wemaapehczmm razimńrrwi nieskończona doić ozy. Aafe oos byc pełna. kotapietna.

Puptępując do analizy szczegółowej, posługuję się wiasGęgs, j

Sczną metodą analizy dramatu. Jest ona sposobna do andizy i obedt. ikacaMu. ale taiże msze&ich innych marńialńm-htithJrĆmmfirm

ska. Przy jej pomocy można także znśizcmać same widowiska. Uźpsz jtj w celach praktycznych, ma ona Jednak również pewne mioty tu. tetycme i dbtego ją m zreferuję.

Jor mele metod ptkwnabiydi zaptsów widowisk i ich pro/elao* Saóołaą wifkszoia z ruch jest to, ii dają one obraz prcąekumaneę lab jeż zrealizowanego dramatu lub widowiska niejako z zewnacz w kamie oglądu skończonego rezultatu. Moja metoda me cpmp hm skończonych, nie ukazuje z zewnątrz rezultatu. Ujawniano most wewnęumą budowę projektowanej struktury, notuje moikw> ki. śnptdsr. dążenia. Może być porównana do domu z otwartym soe darami. Świeże powietrze i wiatr mogą bez przeszkód wpadać tk wnętrza. 1 drzwi są otwarte. Każdy może wejść i zamieszkać.

Ponieważ jest to metoda zorientowana na praktykę, musi być pro-tta i łatwa w zastosowaniu. Ma ona trzy podstawowe cechy - zasair

1.    Jest to metoda graficzna.

2.    Opiera się na podziale danego materiału (dramat, powiek, poezp, opowieść, akcja, utwór muzyczny, zestaw obrazów i tak dalą} I na podstawowe segmenty (część, elementy, odcinki). Segmenty wyroi-manę są z punktu widzenia akcji.

1. W każdym segmencie wyróżnione są (lub mogą być) cztery aytmki: a) akcja; b) przestrzeń; c) czas (rytm), prędkość d) ludzie (postaa). Dodatkowo zapis może zawierać informacje o muzyce, dźwięku, świttki tak dalej, ń oto objaśnienia:

Ad 1. Jest to metoda graficzna-a więc posługując się nią, wykonuję zawsze wielobarwne rysunki, wykresy. Wprowadzam do nbb

UQK

PRZESTRZEŃ

CZAS

JSOCSS

nąćzitodzki

TU

TERAZ

MY (aktorzy widmie)

OPOWIEŚĆ dtp sanki

TAM

WTEDY

ONI (postaci}

WT (POEZJA) UOGÓLNIENIE

WSZĘDZIE

ZAWSZE

WSZYSCY (bodmaowie mitom legend, baśni. irlarzró historycznych)

Wykres graficzny - dawniej - sporządzałem cztery razy w czasie pracy nad spektaklem.

Wykres 1 - analiza dramatu (w rezultacie lektur).

Wykres D - projekt widowiska.

Wykres DI -    widowiska na etapie szkicowania całości na

Kenie. (Analiza ta pozwalała mi porównać praktycznie osiągnięty re-ailtat zarówno z własnym projektem, jak z materiałem wyjściowym).

Wykres IV - końcowy projekt widowiska (po koniecznych korektach).