IMG586

10 MACIEJ lit CZYŃSK!

i Płun byłoby więc podołHeństwo fatókołwiefc nie identyczność) duktu pisma Jimruim do jwfaffo z występujących w rękopisie-*'.

Jacek Rowsan postawił z kolei hipotezę. Kjonirwicz może być również autorem Sztrtfrty polskiej podmzrnm do kon-sfHtndencyi piórem iiftatfektouarwy, wydanej ii Franciszkanów w Wilnie w roku 1757. Jedy-ną przesłankę stanowił tutaj fakt. ze autor wyłiiienióńego o/Misculum. paulin ? (Jzęstochowy. ukrył swoje imię i nazwisko ppd inicjałami .J. VI.7, dającymi stęodczyta*'jako -Junicwiez Mikołaj”-¹-¹.

Tytułem uzupełnienia wypada wijiomrao'. że jwłny podpis pod dedykacją Sztafety mapostaćnastępująca}: „XJ.M.R /. S.PPR”,co Fstrei-eher caęśriowo rozw iązał jako -Ksiądz JM, Reguły Zakonu Świętego Pawła Pferwszego Pustelnika”. O ile początek i kotuec skrótu nie nastręczają żadnych trudności, to odćzytadłe litery .R” jako „reguły” powinno już było wifafcfeać pewne wątpliwości skrupulatnego bibliografa paulini nie rńiefi odrębnej reguły zakonnej, łecż stosowali się do reguły augustyń-skiej. Należało więc oczekiwać. /»• ..H” oznaczać będzie raczej pierwszą literę nazwiska.

Omawiane dzieło jest riunrem przykładowych listów oraz, mów sejmikowych. kończy się zaś adresowanym do Zoila utworem poetyckim -Wafel aawść umysłu w pirócawtościach raezwątkma” len właśnie wiersz, bardzie} nawet raz charakter czy warstwa językowa całej Sztafety, mającej niewiele wspólnego z utworami o udokumentowanym autorstwie JiaaewtiYa. najsilniej przesnaawią przeciwko iupotezie Rowzana Jest to bowiem tekst pijany pr/ycie/kirn. szkolnym stylem, świadczącym o uie-nąifepszytii opanowaniu warsztatu poetyckiego, Wiersz skonstruowany zestal na zasadza* jwrak loegu wyltdtęhia przykładów mających dowodzić podanej na wstąpię tezy. a {mnwędzy kolejnymi argumentami bra» kuj*' jakiegokolwiek }* iwiązania (iiłość przypór nŚMł elegie ł iłalryka Ra-dztwiłlii. tyk* ze wydaje. się jeaante bardziej niezgrabna:

Inkiz nw ją n»tmi»retwi . uwaga M P) czyni w-gtug» zysk; sławy -ki>kłwt/i.e runa u ]*/<hui iiio.y ż cWak, et**’■ teyiu armia, en się sn«y i/«l« fluriajwrw i pąkuj kwiat W*).

P-lr/ J.*k w Uuinsuu HK'-t»<tM j lorltiO „ziautsM faliste i kiJor purpury

_SukIi» (.ii u) } 4i 1¹ *0 41 . 44

** 't«h j Kuwntn. Jmwiektinun, op o» i t3&.

Tak i ftwiwność, choć nulca swe groiy. walcząc z najlepszym dla próby dziel cnoty, nic tt> nie kazi,, lecz przyczynia chwały nitfć na przypadki umysł doskonały.^²

Ostał ocznego i rozstrzygającego argumentu przeciwko łączeniu Sztafety z osobą Juniewicza dostarczyła Elżbieta Aleksandrowska, która w Słowniku pseudonimów pisarzy polskich, powołując się przy tym na informacje uzyskane z archiwów zakonnych, rozwiązała wspomniany skrót jako „ksiądz Józef Michał Radomski”". Nawet pobieżna analiza właściwości języ kowo-stylistycznych owego kompendium epistologra-ficznego w zupełności potwierdza słuszność dokonanych przez badaczkę ustaleń.

Pozostaje jeszcze wspomnieć o kilku innych utworach księdza Ju-nie wieża. I łenryk Czerwień poza VIII tomem Ada procinciae wymienia także mające się znajdować wśród rękopisów jasnogórskiego archiwum epigramaty z okazji pogrzebu biskupa kamienieckiego. Augusta Wesse-ła. oraz dzieło teologiczne Pissertationes scholasticar de Jide, spe et chart tate^2Ą* jednak Sławomirowi Baczewskiernu nie udało owych tekstów zlokalizować^. Ostatni z wymienionych badaczy wspomina z kolei o niczachowmiym wierszu Juniewicza, napisanym z okazji przenosin paulinów z klasztoru we Włodawie (gdzie autor był przeorem) do nowego budynku, oraz o znanych ze wzmianek w Ada prorinciae Po-lonae inskrypcjach nagrobnych i elegiach poświęconych zmarłemu biskupowi Wessefciwi .

Powyższe zestawienie bardzo wyraźnie pokazuje, ze mimo wzmożonego zainteresowania twórczością Juniewicza, wciąż stanowi ona obszar niediisiatocznie ro/{x»znany, a co w ięcej, domagający się dalszych uściśleń już na pozwanie badan źródłowych. Przegląd ten świadczy również o kształtowaniu się wokół autora Hefleksyj duchotvnyvh swoistej mody

^ Cyt • (*ł* • | Szhtfi iu ftoUka podróżnym do kon*sfH*ndency%    upm/rkłouHi-

ttti , Wilno: <iruiutriud J K Mki VIM W. Fnuki^Laittm, 175?, s, 223.

^ /trfj K. AHiwiidrpwska, _nXJ-M.lvPP *\ {hasło w: | Słtwmk jistmloiwmm■ fHsnrz Y p&fałuch (Xk w -- t^*TO r.). oprnmwftł jyocł rtfdakcj^ K Jankowskiej, t 3: H'/.,    $, 575. Zł* wcięciu tui .*/.t^a/tt| tlo>r tmrjsra httsia ołnuiiaya ^ eto

roćWtąsnnM *tkróf»i. 1^4 j w niania kniikrrtnyrłi <r»xlt‘i «tvhiurtimvh.

/«>!». M    „jiHiiowK / . i*f>. cit. «qt. 257

^ /oł» S BłM‘ie\M»ki. \itftizy' MtfyTif o huiet'h&$ą, op. rił.. v H. 2 i * TkffMt, *, 21