margul (7) []

Wprawiło lo t istny sal wściekłości zgronuub ntniMi się przedeż tak samo jak bogowie

^    «*«< M jS«* *« i n* w -nSUSS

• «e tyło czin; 2 Amntą-nektarcm. ale i pj^    K# następnego, (zwartego zstąpienia u |f{9E

aiiiacł-ta uratował sytuację. Pnybral p5i*S\ ^s'¹ Wo?oslMU M P^zbiecic wielogłosego fg| | i tak ocarowal bogów i demony, k obie &trony^V\ A ty*™ W ™i, miał charakter bardziej oty, wwojctttętogo. Wisznu pozwolił sobie jcsai Wfll w'ty™    # P^{cwicn dcs}Potycniy wiatamiv

stronę mówiąc: .Dlaczego, o bracia, przychodzicie * Sj! P^^JS£!Ef I

!“^jet Wf “W sSN ES* ^Niszczyciel Siwa, cydi a głosem namiętności i szukających ciągle no\vc3| Sy wręczył mu berło władcy nad trzema iiiitami, ud zjeńia po-ty carę z nektarem z rąk astrów zahipnotyzować \ Juzem i niebem i to na milion ta. Duby Hiranjakasipo Jl nutotnei i piryTzckl.żc rozdzieli napój pomiędzy oba wJS! pt bogom i oto spostrzegł zczloty.2ejegorodz,ny$yn,krew _z Nit na prozno przyznał się Wisznu otwarcie do swych 2$V Jasnej Mi    oddaje cześć zbawczemu bogu Trójpostid,

zamiarów. Bo oto po namyśle postanowił obdarzyć naJS uioś(i^wc,nu Wisznu. Pokora syna godziła w duihę ojca i to w dodał-śmiertelności, nriodościodajną Amritą, jedynie bogów, jJJfoS lei ty^fa 'J⁰^    ^t*^em°¹¹ Hirmjakasipu nic nic a-

tiycłi asurów-demonów, imieniem Rabu, przybrał poy-*sM^^al ^^ie P^om°gły j»tre słowa upomnień: pobożność syna i od-

owd M neta. Ale nie zdotd go S£1

ni- jT' • • ujmj a ^{KU £}-°a>hciJ oręża ojcowskich gwardzistów, ani jadowitych zębów wen, am

śmiertelna, z dzikim okrzykiem uleciała do nieba. Głowa (^1 Orofbą nic można było skłonić Prahlady do zaprzestania żarliwej ty od śmiertelnego korpusu, zasiania niejednokrotnie gj ^ dla Wisznu. Ale nieprzywykły do opont Hitanjakasipu nie Słońce, karząc je w ten sposob za donosicielstwo. * ^lulowal. Spróbował łagodnością i perswazją osiągnąć to, czego Na krzyk towarzysza oprzytomnieli asurowie i rzucili się do L nic dokonał gwałtem i strachem, Powściągając gniew, co było dla ty boju, ale sromotnie przegrali. Pobite przez bogów i Jjjjj niego bardziej trudne, rozpoczął z synem dysputę teologiczną, aby bbszczącym jak ogień na niebie dyskiem Wisznu schroniły się 2 ty*^nla*⁰^' nieważność Wisznu, rzekomo niegodnego uwici-biiki astrów w czeluściach ziemi i odmętach oceanu.    ™ bienii ze strony syna, Jak łatwo przewidzieć, brutalny i niecierpliwy

Od tej pory nie masz zgody między bogami a asurami-deitionau    ^<*^enK,n *' fj¹^⁰ ^^ZIM subtelnościami wywodów syna i

Próbowali raz jeszcze zaatakować trzy światy twierdz: złotej, %    śę całkowicie w zawiłościach filozoficznych. Przywykł prze*

nej i żelaznej, zbudowanych przez demona Maję, ale i stamiądj    *'^sty° M*¹⁰' ty®™*¹ tedydysty?

li Hi g§1 lenu i Bi odmętach, po S ⁱ‘*‘^w1IB IBTSTS

KBIi'

soli itwibm. Tym rajem jeden z demom, likpctytb ił,,. _A ^ S S gg Ml* » laiiid doMstjoSrótt, mienieni Hmi|«ksza, Mg | gj, ,K₀Kj    i

czyn okropny i niestety uwieńczony sukcesem. Wciągnął całą ziej ^ y_lini|,ę ^ _mj_ccza na dno morskie i nie pozwalał jej wypłynąć na powierzchnię, la    «

1»