Twórczość Horacego i motywy zawarte w jego utworach - filozofia pieśni (stoicyzm, epikureizm).











Czwartek, 20 Kwietnia Imieniny obchodzą: Czesław, Agnieszka, Amalia
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Antyk i
Biblia >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Twórczość Horacego i
motywy zawarte w jego utworach - filozofia pieśni
(stoicyzm, epikureizm).










kategoria:   J.polski
zakres:   Antyk i Biblia
dodano:   1999-07-21




Horacy był
najsławniejszym poetą rzymskim, świadomym swej poetyckiej wielkości
("non omnis moriar" - nie wszystek umrę). Był autorem znakomitych
wierszy, pieśni (które później nazwano odami), satyr i listów
poetyckich. Głosił mądre zasady człowieka znającego ludzki los,
człowieka, który wie, że bogactwo rzadko przynosi szczęście i że
życie w zdrowiu, spokoju i w zgodzie z własnym sumieniem znacznie
pomniejsza troski i niepokoje (podobne myśli można znaleźć w
pieśniach Kochanowskiego). Epikureizm
Materialistyczna i ateistyczna doktryna: w etyce uznająca
jedynie dobra doczesne, a jako cel najwyższy szczęście człowieka, za
które on sam jest odpowiedzialny, a którego źródłem są zwłaszcza
przyjemności natury duchowej. Utożsamiane z dobrem negatywnym (brak
cierpienia będącego wytworem ograniczonej, ciemnej umysłowości) i
wskazaniami duchowymi jakie daje światły umysł; człowiek sam jest
odpowiedzialny za swoje szczęście, a żyjemy po to, by ciągle dążyć
do szczęścia; ponadto epikureizm zakładał istnienie tylko
materialnego świata i dóbr doczesnych. W filozofii przyrody
- uważający wszelki byt za cielesny, przyjmujący atomową budowę
ciał, głoszący zasadę przyczynowości oraz tezę o mechanicznym
działaniu przyczyn. Potocznie, postawa życiowa polegająca na dążeniu
do niczym nie skrępowanego używania życia. Epikur (341 - 270
r. p.n.e.) - filozof grecki; przedstawiciel starożytnego
materializmu, kontynuator atomistyki Demokryta. Stoicyzm
W języku potocznym istnieje zwrot "stoicki spokój" - tak
określamy postawę równowagi zachowywaną nawet wobec przeciwności
losu. To określenie wywodzi się z systemu filozofii stoickiej.
Filozofia stoicka została zapoczątkowana w III w. p.n.e. w Atenach
przez Zenona z Kition. Stoicy byli materialistami i racjonalistami:
uznawali tylko jeden byt - materię, i poznanie rozumowe. Najbardziej
jednak rozwinęli myśl etyczną, przejmując od Sokratesa przekonanie o
łączności szczęścia, cnoty i rozumu. Najwyższym dobrem jest cnota,
ona zapewnia szczęście. Aby je osiągnąć, trzeba uniezależnić się od
okoliczności zewnętrznych, zapanować nad sobą, wyrzec się dóbr
przemijających. żyć cnotliwie znaczy żyć zgodnie z naturą. Natura
jest rozumna, harmonijna, boska. Naturę człowieka stanowią nie
namiętności (te są źródłem zła), lecz rozum. życie cnotliwe jest
zatem zgodne z naturą, z życiem wolnym. Ideałem stoików był mędrzec
- człowiek rozumny, szczęśliwy, wolny, bogaty, bo mający rzeczy
najcenniejsze. Mędrzec ceni tylko cnotę, potępia zło i jest obojętny
wobec dóbr nietrwałych: bogactwa, siły, urody, zaszczytów. Dzięki
temu jest niezależny i wolny. Filozofię stoicką cechowała
surowa powaga, trzeźwość, rygoryzm. Była to jednak filozofia
optymistyczna: głosiła wiarę w człowieka, w możliwość osiągnięcia
cnoty, a więc szczęścia. Pojęcie wolności wewnętrznej człowieka jest
kluczowym pojęciem etyki stoickiej. Seneka i Marek Aureliusz należą
do młodszej szkoły stoickiej. Odbiegli oni od pierwotnego
materializmu, ograniczyli filozofię stoicką do etyki i mądrości
życiowej. Wywarli duży wpływ na rozwój myśli chrześcijańskiej. Ich
pisma trafiały do szerokich rzesz odbiorców, filozofia stawała się w
ich ujęciu podporą w życiu.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000