skanuj0008 (331)

dzieło sztuki. Czsiito więr fiikn n sztuce nie ma charakteru reportażowego, sprawozdawczego czy opisowego, lecz f przybiera formę bardzo osobistej impresjr\Bpkoutt chwała A. Papuzińskiego — film o twórczości Franciszka Starowieyskiego).-|g

R dd % a j d y d a k.^y c z n y, •

^JEł o d z a i dy d.ak t y czny jest kinematograficznym lodpowiedni-kiem -literatury naukowej i dydaktycznej, .określonym przez swój jkJo-'znawczy“Charaktei. W przyjętym przez ńai^- pojęciu — rodzaj dydak• ^cznjr^^mieszczą się cztery główne, zróżnicowane celem gatunki: J yf'Film naukowy jest specyficznym, niezwykle cennym środkiem] i narzędziem badania i rejestracji naukowejDzięki technice EilmowoJ (zapisowi zjawisk w ruchu, zdjęciom zwolnionym i przyśpieszonym oraz tzw. zdjęciom poklatkowym) można rejestrować i" Jiadać procesy nio-aós-trzegalne gołym “okłem, a nawet przy pomocy innych instrumentów badawczycn, np.Hmkrdskópu.~\FifiH'' naukówy|we współczesnej nauco 'i^-Tecfmice' zyskał rolę częstokroć 1 niezastąpionego środka poznawczego! Jego materiały mogą być również wykorzystywane w filmach dydaktyóB nych i popularyzuj ących wiedzę.

' JqF i 1 m ,d v d mir t y r n ,n y szkolny, .uniwersytecki jest no-.] woczesną, audiowizualną formą przekazu wiedzy, ilustrującą, uzupełnia* jącą, ,czy ^nigHoi^H^rzypa^aćK^zait^rjąćą^przekaz werbalny. Wykorzystywany w procesach" dy^ktycznyćh^łużylj^ks narzędzie obserrd wacji, motywacji, kształcenia i wychowywania. 1 Struktura filmu dydakj Kycznego Opiera się o cztery główne kryteria: cel filmu, odbiorca, wu-pUHKi'^ykorzvstania i kwalifikacji posługującego się nim użytkownika;! 10 walorach filmu dydaktycznego decyduje, tak jak' w przypadku filmuj naukowego, możliwość zbliżenia odbiorcydo rzeczywistości niedostępni czy niedostrzegalnej w normalnych warunkach, możność stosowali TB zdjęć zWÓISionych i przyśpieszonych, animacji, diagramów itp3jfilm'dydaktyczny, określony celem, przystosowany do. programów nauczania i poziomu odbiorców — ich wiedzy i możliwości percepcyjnycłA— oru/J właściwie z punktu widzenia metodyki wykorzystywany w jednostkai dydaktycznych, jest we współczesnym szkolnictwie wszystkich poziomów nauczania niezbędną pomocą jjaukową. Film dydaktyczny w swych| odmianach, obejmuje wszystkie dziedziny nauki i kultury, mozBcT wi^H mówić^-o~dydaktycznym"'filmie Hstorycznymjgeagraf icznym,.biologi<)^B nym, matematycznym, filmie o sztuce itp.

, -JŁ Film p apu lar nona ukowy (po pul ary żują e.-y w 1 ()-] d z ę) różni się od filmu stricte dydaktycznego, skierowanego, do określo^ *nego odbiorcy, tym, żejw zasadzie jego odbiorca jest mało znany .\MuslJ więc ofilnT popularńÓBhukowy “poszukiwać specyficznej .formuły atrok-J cyjności, mobilizującej uwagę widza nie przygotowanego do. odbioru!

■nHKK..

Kadr z filmu popularnonaukowego'

„Rozwój zarodka ptaka” w reż. K. Marczaka

Kkładu czy relacji. Swoista kompozycja ekranowego tematu oświato-■Cgo, tego-atrakcyjność., wewnętrzne dramatyczne napięcie, efęktowność Ujęć, właściwy komentarz •— decydują o sukcesie trudnej, nie tylko Ir Itmie, umlejęTnosćrpopularyzacji. W warunkach", gdy ilosc produko-■nych filmów ściśle dydaktycznych nie zaspokaja potrzeb szkolnictwa, ^^■Popularnonaukowy/ często wykorzystywani jest pfrżez pedagogów, puz.^: wówczas może nie zadowalać, ńa skutek pewnej powierzchowności H^cia Kernatu bądź zbyt dużej ilości zawartych' informacji. Jest to wynik ■pch warunków i wymągań,_/ jakie stawia się formom popularyzującym Pędzę.

KF lim instruktaż o wj jest swdistą odmianą filmu stricte dy-Klęiyćznego, |wyróżniar-go jednak jego cel praktyczny. Uczy posługiwa-Ilu się i manipulowania określonymi narzędziami' ■pracy¹', czy maszyna-M Z spłodzeniem za^^uje wykład, werbalny, cż$£;pisemne instrukcja, ^Kowany j|fe 'etosie- w szkolnictwie zawodowym- i. oświacię poza-Rolnej.

■6 d z a j po c ki

I Rodza j h ójLty cki określa głównie: iąfencja przekazywania za ^■pcą filmowych środków wyrazu nastrojów ,i uczuć oraz bardzo Mfciekijywnego stosunku do przedstawianej rzeczywistości. I Film poetycki zatem funkcję liryki filmowej. 'Posiada wiele różnorodnych od-Hm gatunkowybh, kTóró łączy Jod rui cucha wspólna — mają budzić