4.1.2. Wyznaczanie punktu izoelektrycznego kazeiny pH
S Przygotowujemy 9 probówek
s Do pierwszej dodajemy 3,2 cm3 IM kwasu octowego i 6,8 cm3 wody. Do pozostałych probówek dodajemy 5 cm3 wody.
s Z pierwszej probówki przenosimy 5 cm3 roztworu do drugiej, następnie to samo robimy z drugą i trzecia itd.
s Do każdej probówki dodajemy 1 cm3 roztworu kazeiny i mieszamy, ż Wyniki obserwacji zapisujemy do tabeli
Nr probówki |
Ilość IM CHiCOOH |
pH roztworu |
Zmętnieme/osad | |
Bezpośrednio po dodaniu białka |
Po 30 min | |||
1 |
1.6 |
3.5 |
- |
- |
2 |
0.8 |
3.8 |
+ |
+ |
3 |
0.4 |
4.1 |
-H- |
++ |
4 |
0.2 |
4.4 |
+++ |
+++ |
5 |
0.1 |
4.7 |
+ |
++ |
6 |
0.05 |
5.0 |
+ |
+ |
7 |
0.025 |
5.3 |
+ |
+ |
8 |
0.012 |
5.6 |
- |
- |
9 |
0.006 |
5.9 |
- |
- |
(-) - brak zmętnienia i osadu
(+) - zmętnienie
(++) - zmętnienie i osad
(+++) - zmętnienie z największą ilością osadu
Punkt izoelektryczny kazeiny, tj. najmniejsza rozpuszczalność, występuje przy pH 4.4. Wniosek ten można wysnuć na podstawie tego, że w probówce nr 4, przy pH 4.4, wytrącił się najobfitszy osad.
?7 4.1.3. Wykazanie właściwości buforujących białek na podstawie kazeiny