John Maynard Keynes - brytyjski ekonomista przełomu XIX i XX w., twórca teorii interwencjonizmu państwowego. Jego poglądy miały znaczący wpływ na rozwój ekonomii w połowie XX wieku. Główne dzieło to Ogólna teoria, wydana w 1936, która była reakcją na Wielki Kryzys. Postulowały one konieczność interwencji państwa w gospodarkę i krytykowały gospodarkę. Teorie zawarte w książce pomogły ustabilizować sytuację gospodarczą po drugiej wojnie.
Złoty wiek osiągnięć gospodarczych przypada na lata powojenne (po 1945 do 1973). Cechy charakterystyczne:
• Wzmożona liberalizacja handlu i transakcji międzynarodowych
• Korzystne okoliczności i polityka, które przyczyniły się do utrzymania się niskiej inflacji w warunkach niezwykłego rozkwitu ogólnego popytu
• Aktywna polityka popierania wysokego popytu krajowego
• Zaległości w zakresie możliwości wzrostu pozostałe po zakończeniu drugiej wojny światowej
Przyspieszenie inflacji, wzrost bezrobocia i słaby wzrost gospodarczy zatrzymały tę epokę. Wycofanie parytetu złota dla dolara przez Nucona doprowadziło do wzrostu cen ropy, a tym samym wywołało kryzys inflacyjny i odsunęło państwo od wpływu na emisję pieniądza i stopy procentowe.
Monetaryzm i neoliberalizm wyparły keynesizm.
Szkoły myślenia we współczesnej makroekonomii:
1. ortodoksyjny keynesizm
2. monetaryzm
3. neoklasycyzm 1
4. neoklasycyzm 2 - realny cykl koniunkturalny
5. nowa ekonomia keynesowska
6. ekonomia austriacka i postkeynesowska
Makroekonomia klasyczna - dla ekonomistów klasycznych pełne zatrudnienie = normalny stan gospodarki. Założenia modelu:
• wszystkie podmioty racjonalne, dążą do maksymalizacji zysków
• wszystkie rynki doskonale konkurencyjne, ceny doskonale giętkie
• wszystkie podmioty mają doskonałą znajomość rynków
• wymiana ma miejsce tylko przy cenach, które prowadzą do opróżnienia rynku, brak fałszywych transakcji
• oczekiwania podmiotów są stabilne Dwa sektory:
• realny
• pieniężny Części składowe modelu:
• klasyczne wyznaczanie zatrudnienia i produkcji
• prawo Saya
• ilościowa teoria pieniądza