3582323801

I. Wiadomości o Języku Jako systemie znaków.

Znak to układ rzeczy lub zjawisk wg określonych reguł - nazywanych regułami znaczeniowymi, które są przyjęte lub też znane

1.    ogólnie - dostępne powszechnie bez ograniczeń

2.    nadawcy i odbiorcy -szyfry języki hermetyczne - zawodowe

3.    tylko samemu sobie (supełek).

Oznaka to zjawisko, które współwystępując z jakimś konkretnym zjawiskiem powoduje, że myślimy o tym zjawisku - np. 1/ dym jest to oznaką ognia, 2/ wypadek - kredą miejsce denata.

Art 60 k.c. mówi, że dokonując czynności prawnej wystarczy w sposób dostabeczny wyrazić swoją wolę. Może to być; kiwnięcie głową, zatrzaśnięcie drzwi taksówki, wejście do tramwaju przybicie ręki a czasem bierne zachowanie - jeśli przedtem uzgodniono, że brak odpowiedzi jest przyjęciem warunków.

Substrat znaku może być trwały - pismo, kamień graniczny, znak drogowy - lub nietrwały; mowa ludzka, rakieta znak migowy. To jest płynne, bowiem technika stwarza coraz nowe możliwości - taśma magnetofonowa, komputer.

Znald słowne, Język;

Zbiory znaków słownych tworzą języki. Uwaga istnieją też języki nie będącymi słownymi - np. znaki drogowe, języki komputerowe. Najczęściej rozumiemy język jako system znaków obejmujący zbiór znaków słownych z regułami nakazującymi powiązania określonych znaków z danymi zdarzeniami. Są trzy grupy regii;

1/ reguły wyznaczające zasób słów danego języka,

2/ reguły znaczeniowe,

3/ reguły składniowe (syntaktyczne).

Rozróżniamy języki słowne naturalne - powstałe spontanicznie i sztuczne np. "esperanto". Obecnie języki narodowe stanowią mieszaninę języków naturalnych i sztucznych, gdyż wiele znaków słownych wprowadza się umownie np. w prawie - terminy ustawowe (lokal zastępczy i socjalny).

Z punktu widzenia semiotyki języki różnią się słownictwem I składnią;

A/ Słownictwa - to zasób słów mających ustalone znaczenie w danym języku. Homonlm jest to wyraz, który tak samo się pisze i tak samo się wymawia ale ma kilka znaczeń (mają inny zakres desygnabów) zamek, pióro, koza. Idiomy czyli wyrażenia złożone, które mają swoiste znaczenia odmiennie od swoistych znaczeń wyrazów składniowych “pal go sześć", "stracić twarz".

B/ Składnia - bo reguły dotyczące sposobu wiązania wyrazów i ich rozumienia.

Rozróżniamy wypowiedzi, które coś głoszą -„świeci słońce” oraz be, które mówią o wypowiedziach pierwszego rodzaju - „nieprawda, że teraz świeci słońce”. Są beż wypowiedzi wyższych stopni. 'To prawda, że Jan powiedział, że teraz świeci słońce".

Kategorie syntaktyczne - są bo wyrażenia wyróżniane za względu na ich role w budowaniu wyrażeń złożonych. Dzielimy na 1 / Nazwy bo pies, skała, człowiek.

2/ Zdania - stwierdzenie czegoś np. słońce świeci- deszcz pada 3/ Funktory bo nie są zdania czy nazwy ale służą one do wiązania wyrażeń w wyrażenia bardziej złożone. Istnieją funktory zdaniotwórcze, funktory nazwotwórcze, funktory funktorotwórcze, które łączą funktory w bardziej złożone. Wyrazy czy wyrażenia, które są przez funkbor wiązane są bo argumenty. Wyróżnimy funktory 1/ o argumentach nazwowych i 2/ zdaniowych oraz 3/ funktory o większej ilości argumentów.

4. Role semlotyczne wypowiedzi;

1.    opisową "słońce świeci" i także nasze przeświadczenia "Jan jest chory".

2.    ekspresywną, przeżycia bólu lub radości, oj!!

3.    sugestywna wywołuje reakcję pali się, baczność"

4.    performatywna - wydanie wyroku, nadanie imienia - powstają określone nakazy i zakazy.

II. NAZWY

1.    Nazwy powinny być jednoznaczne ale czasem bo dopiero wynika z konbekstu. Są nazwy proste I złożone "wykład; wykład z logiki; wykład z logiki dla studentów prawa”.

2.    Nazwy:

1/ konkretne znaki rzeczy lub ludzi - stół, student 2/ abstrakcyjne nie są znakami rzeczy lub ludzi; wolność miłość.

Czasami ben sam zwrot jest w jednym kontekście konkretny a winnym abstrakcyjny "wyrok na papierze" i “wyrok w ogóle".

Błąd hlpostazy polega na tym, że używamy zamiast nazwy abstrakcyjnej konkretnej np. wola pastwa, . Istnieje ugruntowany pogląd, iż nazwa odnosi się tylko do nazw konkretnych a nie do abstrakcyjnych

3.    Oesygnat nazwy to przedmiot rzeczywisty np. skrypt, ławka.

4.    Nazwy “Indywidualne" Kowalski, Częstochowa, nazwy "generalne" np. krzesło. Można przemiennie „stolica polski" - generalna, Warszawa-indywidualna. Prawo jest generalne ale stosując je czynimy je indywidualnym np. wyroki.

1