KLASYCZNA KONCEPCJA ZARZĄDZANIA
Rozwój zachodnich obszarów USA wymagał rozwinięcia technik zarządzania, które zintegrowałyby technologię, materiały i pracę ludzi w sposób produktywny i wydajny, co doprowadziło do powstania w USA klasycznej koncepcji zarządzania.
Rozważana jest w dwóch płaszczyznach, zależnie od problemów i ich rozwiązań:
• naukowe zarządzanie, stworzyli inżynierowie i menedżerowie, skupiło się na problemach zarządzania pracownikami, organizacją pracy w produkcji, zasileniami w materiały, sprzedażą produktów.
• administracja, wywodząca się z europejskich i amerykańskich uniwersytetów oraz od praktyków menedżerów, która dotyczyła istoty zarządzania organizacją jako całością.
Naukowe zarządzanie
• Do założycieli zalicza się Fredericka W. Taylora, Franka i Lilian Gilbrethów, Henry’ego Gantta i Harringtona Emersona.
• Podejście do zarządzania zajmujące się poprawą wyników osiąganych przez poszczególnych robotników.
Taylor sformułował podstawowe idee składające się na to, co nazwano naukowym zarządzaniem; sformułował zasady, które uważał za kluczowe dla kierownictwa:
• Określenie jednej, najlepszej metody - kierownicy powinni obserwować i analizować pracę swoich podwładnych w celu odkrycia najlepszej metody efektywnego wykonywania pracy.
• Naukowa selekcja pracowników - konieczne jest dopasowanie fizycznych możliwości zatrudnionego do rodzaju pracy, którą wykonuje; najważniejszymi cechami dobrego pracownika są: odporność na zmęczenie, silne mięśnie oraz wysokie możliwości produkcyjne. Sfera emocjonalna została całkowicie pominięta.
• Motywacja finansowa - ważnym elementem poprawiającym efektywność pracy podwładnego jest jego motywacja; system płacy mający motywować pracownika do jak najwydajniejszej to system akordowy - założeniem było płacenie nie za godziny przepracowane na stanowisku, lecz za liczbę wyprodukowanych przez pracownika części czy innych elementów.