str 5
Funkcje ó j określają postać funkcji aproksymującej. Rozpatrzymy wielomiany algebraiczne i funkcje trygonometryczne
Jeżeli funkcje <j>j są wielomianami stopnia j (j - 0, 1.2, ..., m), to Fm jest wielomianem stopnia
co najwyżej m. Wtedy funkcję optymalną Fm nazywamy m-tym wielomianem (algebraicznym) optymalnym.
W przypadku jednomianów <bj(x) = xJ , już dla niedużych m (m>5) układ równań normalnych
jest źle lub bardzo źle uwarunkowany (W13). W przypadku przybliżeń wielomianowych z wyjątkiem , gdy m jest bardzo małe, nie należy stosować takiego wyboru funkcji <|)j. Należy
stosować tzw. wielomiany Grama ; omówienie tych problemów przekracza ramy wykładu.
Uwaga. Przy aproksymacji takimi wielomianami macierz G jest macierzą diagonalna.
W zagadnieniach aproksymacji często spotykamy się z przypadkiem, gdy yj są wartościami pomiarowymi pewnego zjawiska , o którym wiadomo, że ma przebieg okresowy. Wtedy do aproksymacji korzystniej jest stosować wielomiany trygonometryczne, a nic algebraiczne.
Niech <J> = (1 ,sin(x),cos(x),sin(2-x),cos(2 x),.....sin(k x),cos(k x)) ( 2 k<n)-
Rozważamy na odcinku [0,2jt] aproksymację trygonometryczną postaci
k
F2k+i(x) = ao + (aj-cos(jx) + bj-sin(jx)) j = i
na zbiorze równoodległych punktów
n + 1
ao
1 7 2
=-- V y; aj=-- y yrcos(j-Xi) bj =-~ y yi-sin(j-Xi)
n+lż_w J n + 1 * n + 1
i =o
i =o
Powiedzmy, że mamy ustalony układ funkcji <t> = (<J»0 , d>| , (|), ..... (|)m,...). Liczbę funkcji przybliżających, czyli wartość (m l 1), ustalamy na podstawie analizy modelu badanego
zjawiska lub wyznaczając kolejne funkcje optymalne Fm (m _ 0, 1.2 ,.....) i obliczając
kwadrat średniego błędu
n - m
gdzie IIm jest odchyleniem średniokwadratowym dla m-tej funkcji optymalnej Fm. Obliczenia te prowadzimy tak długo, aż (om)2 maleje w sposób istotny. Wartość m, po której (om)2 już niemaleje znacznie, wyznacza układ funkcji przybliżających <|>0, <(>,, tj)„ ..., <j>m