3582326932

Apraksja-podstawowa do tworzenia nawyków kształtujących się w 2-3 r.ż..W okresie niemowlęcym obserwujemy etapy pionizacji dała którym towarzyszą określone ruchy lokomocyjne-ruchy pełzające i kroczne.Okres poniemowlęcy 2-3 lata zmiany motorycznośd dziecka polegają na doskonaleniu czynnośd już znanych oraz opanowaniu nowych ruchów.Obserwujemy kontrolowane formy biegu,pierwsze czynnośd samoobsługowe,chód jest coraz sprawniejszym w końcowej fazie pojawiaja się umiejętność rzutów i podskoków oraz zaczątki tworzenia ruchów acyklicznych np.kombinacja biegu,czy skoku,chwytu, czy rzutu Praksje-ruchy celowe

Neofobia- brak chęd wykonywania ćw.fiz. przez osoby starsze Rytmiczność rozwoju: Różne tempo rozwoju w poszczególnych okresach autogenezy Praktyczne oceny procesów wzrastania dziecka: Metoda tablic Pirquenta,metoda siatek centlowych.graficzna metoda oceny tępa i harmoni rozwoju

Replikacja genetyczna to: dwojenie się w chromosomie informacji genetycznych w trakrie mitozy

VIII MotorycznoŚć CZŁOWIEKA: zasadniczą rolę w motorycznośd człowieka odgrywa układ nerwowy, a zwłaszcza struktury i procesy zachodzące w mózgu. Z punktu widzenia możliwość rozwoju ruchów, ważnymi procesami rozwojowymi są midinizacja włókien nerwowych oraz inerwacja mięśni. Mielinizacia polega na tworzeniu się na włóknach nerwowych osłonki midinowej, wytwarzanej przez komórki Schwanna, która jest izolatorem aksonów. Zapobiega ona rozchodzeniu się bodźców na obszary sąsiednie, a tym samym zbędnemu pobudzaniu innych komórek. Inerwacja mięśni polega na stopniowym wrastaniu w głąb włókien mięśniowych określonych zakończeń nerwowych wpływając na precyzyjniejsze wykonanie poszczególnych czynności. Proces ten kończy się ok. 6 roku żyda.

Rozwój motoryczny noworodka i niemowlęcia;

Dfaza premotoryczna- niewidka liczba odruchów wrodzonych, odruchy te mają różne znaczenie, także jest ich różnych czas trwania i zanikania;

alpierwsza grupę tworzą ruchy zapewniające podstawowe czynnośd żydowe (odruchy ssania, oddychania, połykania); b) drugą grupa- stanowią odruch dające początek powstawaniu odruchów warunkowych, tym samym stwarzające bazę dla dalszego rozwoju (zadskanie dłoni); e) grupa trzecia- to odruchy stanowiące tzw. „ewolucyjną pozostałość” po przodkach, będące poprzedzeniem prawa Haeckla, że ontogeneza jest skróconym powtórzeniem filogenezy (odruch pływania, odruch Moro);

2) faza promotoryczna (wczesno ruchowa) ruchy dziecka są impulsywne, pozbawione akcji zamierzonych, dowolnych. Szuman nazywa je ruchami błędnymi oraz niedojrzałośdą analizatorów i ośrodków korowych. Z upływem czasu dochodzi do śdślejszego powiązania sfery zmysłowej (sensorycznej) z ruchową (motoryczną), które rozpoczynają powstanie ruchów sensomotorycznych; ruchy manipulacyjne- dzięki tym ruchom dziecko zaczyna poznawać świat, nabywa pierwszych doświadczeń ruchowych. Wykorzystuje narządy zmysłów, poznaje cechy różnych przedmiotów, prowadzi to stopniowo do intelektualizacji rozwoju motorycznego, gdyż dziecko w miarę poznania otoczenia, zaczyna różnicować jego dementy i przedmioty, zmieniając lub dostosowując do nich zespoły ruchów.

Ruchy te zwane apraksjami są podstawą do tworzenia nawyków ruchowych, które kształtują się ok. 2-3 roku żyda.

OKRES NlEMOWLRCY-obserwuiemy etapy pionizacji dała, którym towarzyszą określone ruchy lokomocyjne, ruchy pdzające i kroczne.

Okres poniemowlęcy- zmiany w motorycznośd dziecka polegają na doskonaleniu czynnośd już znanych dziecku oraz opanowaniu nowych ruchów. Obserwujemy kontrolowane formy biegu, chód jest coraz sprawniejszy, a w końcowej fazie pojawiają się umiejętność rzutów i podskoków oraz początki tworzenia się ruchów acyklicznych, np. kombinacji biegu i skoku, chwytu i rzutu. Rozwój