Model podłoża Winklera-Zimmermana.
Model w którym podłoże budowlane tworzy zespól sprężyn ustawionych równolegle i pionowo na poziomej płaszczyźnie ograniczającej ośrodek nieodkształcalny. Zakłada się przy tym, że wszystkie sprężyny pracują niezależnie i mają tę samą sprężystą charakterystykę przy obciążaniu i odciążaniu. Zakres stosowalności tego modelu ogranicza się do przypadku, gdy podłożem jest warstwa ściśliwa o nieznacznej miąższości, która spoczywa na praktycznie nie odkształcającej się warstwie podścielającej (np.skale). W praktyce stosuje się do obliczania belek ipłyt w przypadku, gdy grubość warstwy ściśliwej nie przekracza połowy szerokości płyty lub belki
poniżej zwierciadła wody gruntowej
I kombinacja grunt nośny
II kombinacja grunt nośny słaby
III kombinacja grunt słaby i nośny a), pogłębienie b). mikropale
IV kombinacja grunt tylko słaby
mikropale lub pale dłuższe