zaufania”.4 Międzynarodowe PR będziemy zatem definiować jako szeroko rozumiany proces komunikowania, w którym strony pochodzą z innych krajów. Pochodzenie to zdefiniujemy jednocześnie jako przynależność do kręgu kulturowego „typowego” dla danego kraju, wynikająca z jednostkowej tożsamości uczestnika procesu komunikowania. Pochodzenie takie zakłada zatem identyfikowanie się osoby z wartościami, które możemy wskazać jako „typowe” i dominujące w danym kraju.
Globalne public relations co do istoty jest koncepcją nie odbiegającą od międzynarodowych PR. Termin ten jest często używany dla podkreślenia szerokiej skali działań, obejmujących większość krajów na świecie. O globalnych PR będziemy zatem mówili, gdy organizacja będzie komunikować się ze zróżnicowanymi grupami docelowymi ze znacznej liczby krajów lub gdy organizacja sama będzie nazywać się globalną. Pomiędzy powyższymi pojęciami nie ma wyraźnej granicy i do pewnego stopnia można je stosować zamiennie. Trudno jest powiedzieć dla jakiej liczby krajów PR są już globalne, a dla jakiej jeszcze międzynarodowe. Określenia „globalne PR” będziemy mogli na pewno używać w stosunku do korporacji transnarodowych, na analizie których skupia się to opracowanie, a które często obecne są w kilkudziesięciu lub nawet kilkuset krajach, na wszystkich sześciu kontynentach. Zdarza się także, że badacze używają pojęcia „globalny” w odróżnieniu od „międzynarodowy” dla podkreślenia wystandaryzowanego charakteru strategii i działań, które, prowadzone na skalę globalną, powielają raz obrane wzorce na każdej szerokości i długości geograficznej.13 My na razie pozostaniemy jednak przy rozumieniu „globalnych PR” jako działań na skalę światową, a zagadnieniami standaryzacji zajmiemy się w dalszych podrozdziałach.
Jak już wspomnieliśmy, public relations może być uprawiane zarówno w skali lokalnej, ogólnokrajowej, jak i międzynarodowej. Inna klasyfikacja bierze pod uwagę, jakiego typu organizacje podejmują się tej działalności i wyróżnia PR organizacji rządowych (publicznych), pozarządowych, działających na zasadzie non-pivfit, a także przedsiębiorstw, czyli organizacji komercyjnych. Spośród tych różnych możliwości, poniższe rozważania dotyczące PR w
14 Images ofNations and International Public Relations, M. Kunczik, Lawrence Erlbaum Associates, Mahwah, 1997, str. 12 i 74.
15 ‘The Globalisation of Markets”, T. Levitt, Harvard Business Review, tom 61, maj-czerwiec 1983, str. 92.
10