- wzbogacone podejście decyzyjne, które zyskuje do dyspozycji szereg modeli, przydatnych zwłaszcza do planowania i analizy działalności przedsiębiorstwa
- pokazuje że wielu zjawisk w przedsiębiorstwie nie da się wytłumaczyć bez uwzględnienia konkretnych uwarunkowań wewnętrznych i zewnętrznych oraz że zasady ekonomiczne i organizacyjne są relatywne więc mają ważność tylko w konkretnej sytuacji i że nie ma zasad absolutnych
- skupia się na pracowniku, a nie kapitale; uwzględnia się w nim potrzeby pracownika dotyczące warunków pracy, satysfakcji, sprawiedliwego wynagr odzenia itp.
- jednostronne i nie pozwala na ogląd całościowy
- orientacja na konsumenta któremu muszą się podporządkować i pracodawca i pracobiorca;
- uwypukla się tu funkcje przedsiębiorstwa, polegającą na służeniu cudzym potrzebom
- interesy pracodawcy i pracobiorcy podporządkowuje się rynkowi
- zwraca uwagę na to, że rozwój przedsiębiorstwa zależy od utrzymania równowagi środowiska, w którym funkcjonuje;
5. Podejścre neoklasyczne
W podejściu neoklasycznym przedsiębiorstwo traktuje się jak czarną skr zynkę, działającą tak, aby zmaksymalizować zysk.
Ekonomistę o podejściu neoklasycznym interesuje
- ilość i rodzaj dostarczanych czynników produkcji
- ceny, wybór czynników
- wprowadzenie określonej techniki
- uzyskany efekt (produkt) i jego sprzedaż
Sens neoklasycznej zasady racjonalnego gospodarowania uwzględnia dwa warianty: maksymalizacja zysku i minimalizacja kosztów.
6. Podejścre menedżerskre
- oparte na przedsiębiorstwach o rozproszonej własności (zarządzane przez menedżerów posiadających niewielki udział w kapitale zarządzanej korporacji)
- motywacja menedżerów w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania firmą spowodowane rozdzieleniem własności od zarządzania