OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PODEJŚCIA WIELOWYMIAROWEGO
Punktem wyjścia do włączenia w analizach ubóstwa dodatkowych czynników, poza bieżącym dochodem gospodarstw domowych wyrażanym w formie monetarnej, jest specyfikacja zmiennych, które mogą być traktowane jako symptomy ubóstwa niemonetarnego.
Następny krok stanowi określenie niemonetarnych wymiarów ubóstwa oraz przyporządkowanie do nich poszczególnych symptomów ubóstwa.
- Należy w związku z tym rozstrzygnąć jakie niemonetarne wymiary ubóstwa uwzględnić w badaniu oraz jakie symptomy ubóstwa przyjąć dla oceny ubóstwa w tych wymiarach.
- Innym alternatywnym rozwiązaniem może być najpierw zdefiniowanie wymiarów ubóstwa a następnie wybór zmiennych będących symptomami ubóstwa niemonetarnego w poszczególnych jego wymiarach.
Symptomy ubóstwa powinny zostać następnie przekształcone w postać wskaźników ubóstwa niemonetarnego, informujących o nieosiąganiu przez ubogich odpowiedniego pułapu zaspokojenia potrzeb cząstkowych.
- Należy tym samym ustalić te pułapy, czyli określić kiedy mamy do czynienia z ubóstwem niemonelarnym w danym wymiarze, a następnie dokonać transformacji symptomów ubóstwa w cząstkowe wskaźniki ubóstwa niemonetarnego oraz przeprowadzić agregację wartości wskaźników cząstkowych dla poszczególnych wymiarów ubóstwa niemonetarnego.
Kolejnym etapem wielowymiarowej oceny ubóstwa jest agregacja wartości wskaźników ubóstwa niemonetarnego w poszczególnych wymiarach w jeden zbiorczy wskaźnik ubóstwa niemonetarnego.
W ostatnim kroku należy dokonać oceny ubóstwa monetarnego i niemonetarnego łącznie.