*^1+(*-(*))>
A stąd równanie Eulera przyjmuje postać
A to oznacza, że wyrażenie
t stałe: = C. Po przekształceniu x? = , a więc
rc'(t) jest stałe, a więc x(£) = a£+6. Wstawiając warunki brzegowe x(0) = 0, x(l) = 1 uzyskujemy x(t) = t. A zatem funkcja x(t) = t jest jedyną ekstremalą funkcjonału.
Na razie nie wiemy czy jest tutaj rzeczywiście minimum lokalne. Ale zauważmy że nasz funkcjonał podaje długość wykresu funcji x(t). Teraz jest oczywiste, że długość tę realizuje odcinek, czyli nasza ekstremala. □
W konkretnych sytuacjach wzór Eulera może przyjąć prostszą postać.
Uwaga 4.8 Gdy funkcja F(t, x, x') nie zależy od t tzn.
. Wówczas wzór Eulera przyjmuje postać
czyli
F — x'Fx> = constans
Uwaga 4.9 Gdy funkcja F(t,x,x') nie zależy od x tzn.
. Wówczas wzór Eulera przyjmuje postać
czyli
Fx> — constans
Uwaga 4.10 Gdy funkcja F(t,x,x') nie zależy od x' tzn.
Wówczas wzór Eulera przyjmuje postać
czyli
Fx = constans