Należy tu wymierne ówczesnych asystentów: Pawła Droździela, który prowadził zajęcia w latach 1993-2001, Leszka Krzywonosa, który zajmował się dydaktyką w latach 1992-99, Jarosława Latalskiego, prowadzącego zajęcia w latach 1994-99 i Jacka Czamigowskiego, zaangażowanego w dydaktykę TMM w latach 1998-2001.
Istotny wkład do naukowego dorobku zespołu wniósł również prof. Jan Buczek, który pracow ał w Politechnice Lubelskiej od roku 1989 aż do śmierci w 1996, najpierw jako adiunkt, a od r.1993 jako profesor nadzwyczajny. Studia ukończył na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszaw skiej w r. 1961. Doktorat uzyskał w Instytucie Obróbki Skrawaniem w Krakowie w r. 1978, a stopień doktora habilitowanego - na Politechnice Warszawskiej w 1993 r. W sumie przepracował 28 lat w przemyśle. W latach 1980-89 pracował w Politechnice Rzeszowskiej jako adiunkt. Był twórcą oryginalnego profilu zazębienia o podwyższonej nośności.
W ostatnich latach w pracach naukowych w obszarze TMM bierze aktywny udział Andrzej Zniszczyński, twórca ory ginalnych rozwiązań komór roboczych maszyn wyporowych. Jest absolwentem uczelni z roku 1978, natomiast doktorat uzyskał w r. 1987 na Politechnice Śląskiej.
W działalność naukową i organizacyjną, związaną z dyscypliną TMM, angażowali się również kierownicy Katedry . Kierownik Katedry do roku 2003, prof. Krzysztof Wituszyński, zajmował się m.in. optymalizacją konstrukcji krzywkowych mechanizmów rozrządu silnika i uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu TMM. Aktualny kierownik, prof. Józef Jonak, zajmuje się głównie metodami sztucznej inteligencji w mechatronice i diagnostyce maszyn, jest współautorem kilku artykułów z dziedziny TMM, jest członkiem Polskiego Komitetu TMM, aktywnym uczestnikiem prac Komitetu i konferencji naukowych TMM.
1.3 Nauczanie TMM w PL
Jak podano w artykule [50], nauczanie TMM jako oddzielnego przedmiotu na Wydziale Mechanicznym PL rozpoczęło się w roku 1970. Większość uczelni technicznych wprowadziła TMM do programów wcześniej. Do roku 2001 w PL był to przedmiot obowiązkowy dla wszystkich studentów dziennych studiów magisterskich. Równocześnie program studiów zaocznych inżynierskich nie
9